Gisteren zakte ik samen met mijn klas tot m’n nek toe in het bordeauxrode, fluwelen pluche. In heerlijke stoeltjes, waar je zomaar in een onbewaakt ogenblik in slaap kon vallen. Waar je zomaar heerlijk weg kon dromen… even wegdrijven naar een andere wereld. Een wereld waar niets gek is en alles mogelijk. Een sprookjeswereld. Ja we hadden een uitstapje naar het echtte Hofpleintheater in Rotterdam. Heel luxe werden we met de bus op school opgehaald en op de stoep bij het theater weer afgezet. En het was één groot spannend en fantastisch avontuur.

Het onberispelijke wit van de wachtkamer glom ons tegemoet. We waren duidelijk in een ziekenhuis of kliniek. De opmerkingen van de receptioniste maakte ook snel duidelijk wat voor kliniek de Pieter de Hoochkliniek was. Ze praatte ons onder andere haarimplantaten, een oorcorrectie of botox lippen aan, nam telefonische aanvragen op en leidde tevens de zusters met harde hand. ‘Niet bellen’. ‘Geen onderonsjes’.

In de wachtkamer verschenen de twee bekendste neuzen uit de tijd. Cyrano de Bergerac een heel bekende soort theaterkoning en Pinokkio. Cyrano dacht met een kleinere neus meer in de smaak te vallen bij zijn geliefde Roxane. Pinokkio voor iedereen bekend, gemaakt uit een blok hout, door de poppenmaker Gepetto en de Blauwe Fee, wilde niet langer dat zijn neus groeide bij ieder leugentje. En wachtte op de Blauwe Fee, die hij eerder nogal vervelend vond, waardoor zij geen trek had om van hem een echtte jongen te maken. Ook mevrouw van Oren wist de kliniek te vinden om haar probleem, één opgeblazen oor, op te lossen. De twee neuzen vertelden elkaar hun verhaal.

Cyrano de theaterkoning was een ware dichter en sprak vrijwel alles op rijm. Zijn grote liefde is zijn nichtje Roxane, waarop Pinokkio nog even vermelde dat je met je nicht lelijke kinderen zou krijgen. Maar zij zag hem toch niet staan. Ze was stapel op Christiaan. Deze Christiaan was mode ontwerper Christiaan Dior, stotterde als hij zenuwachtig was en hij was bovendien helemaal niet geïnteresseerd in vrouwen. Hij liet zich ompraten om aan het balkon van Roxane de poëtische woorden van Cyrano te declameren, al kostte het wat moeite de juiste woorden te herhalen. Natuurlijk lagen wij in een deuk!

En tenslotte betrad ook een assistent adjudant de kliniek. Deze soldaat was van de ene op de andere dag zijn neus kwijtgeraakt, en had dus een behoorlijk verband om zijn gezicht. Wat volgde was echt een doldwaas verhaal. Waarin wij bijvoorbeeld kennis maakten met de neus van de militair, de mens grote neus Nazenee, die modellenwerk deed en de geheime dienst die haar achtervolden. Volgt u het nog? Vast niet!

Maar waar het om ging, waren al deze problemen opgelost wanneer ze een nieuwe neus kregen? Ach nee natuurlijk niet! Want echtte schoonheid, zo leerden wij zit nog altijd van binnen! Het was echt een  hilarisch ochtendje weg. Heerlijk, wat is theater leuk!