Donderdag 3 maart 2011

Ja, hoe gaat het met me... Niet goed nog. Dinsdag heb ik de uitslag van de scan gekregen en dat viel gelukkig mee. Tenminste, er bevinden zich geen knobbeltjes in mijn schildklier. Hij is in z'n geheel van slag. Hyper dus. Dat was in het kort de mededeling van de internist.

Vorige week donderdag, vrijdag en zaterdag heb ik opnieuw een homeopathisch middel ingenomen. Een korrel opgelost in een glas water en daar vervolgens driemaal een slokje van genomen. Als het zou aanslaan dan zou ik dat moeten merken aan mijn hartslag en aan het verminderen van het trillen. Maar nu, een week verder, is er nog geen verbetering opgetreden.

In het gesprek met de internist heb ik niet verteld dat ik het eerst op homeopathische wijze wil aanpakken. Ik durfde niet... Je kunt er vergif op innemen dat ze dan zou zeggen dat ik dat niet moet doen. Net als veel anderen al hebben gedaan. Daarom ben ik er niet over begonnen, ook niet toen ze zei dat ik gewoon maar door moest gaan met de medicatie en dat ze me wel zou zien op de volgende afspraak.

Een paar uur later had ik er spijt van dat ik er niet over begonnen was. Ik moet het immers toch een keer tegen haar zeggen... Dus het ziekenhuis weer gebeld met de vraag of ze me terug wilde bellen. Dat heeft ze nog niet gedaan. Nu had ze ook al niet gevraagd hoe het met me ging toen ze belde voor de uitslag dus misschien maakt het haar ook niet uit...

Vandaag heb ik afgesproken met mijn homeopaat dat ik het nog een week aankijk. Morgen krijg ik nogmaals medicatie opgestuurd. Merk ik daardoor geen verandering dan ga ik volgende week aan de reguliere medicijnen. Ik heb er nog steeds vertrouwen in. Nog één week...