Dinsdag 8 maart 2011

Ik ben om. Zondag hield ik het niet langer. Het gevoel dat de homeopathische korrels niet zouden gaan helpen groeide en uiteindelijk besloot ik dan toch maar aan de reguliere medicatie te gaan. Ik had het nog een week willen aankijken schreef ik, maar het werden drie dagen. Het is niet anders.

Ik moet zeggen dat het niet meevalt om op de homeopathische toer te gaan. Continu jezelf moeten verdedigen tegenover zorgelijk kijkende mensen. Of meewarig. Of kritisch. Of lezers op deze site die er helemaal niets meer van begrijpen. Wat dat betreft voelt de keus voor normale medicijnen ook wel als een opluchting. Ik krijg nu nog louter schouderklopjes.

Natuurlijk, ik heb zelf de afgelopen weken ook mijn twijfels gekend. En zeker als je steeds weer je optimisme voelt wegzakken omdat er geen verbetering optreed. Maar ja, dan bedenk je dat het misschien even een zoektocht is naar het juiste middel en dan ga je weer. Tot het weer gaat knagen: is deze kwaal, een te snel werkende schildklier, wel te genezen via de homeopathie? En als je dan via Google weinig resultaten vindt dan slaat de twijfel toe.

Nu dus weer aan de Strumazol om de schildlier af te remmen. En volgende week Thyrax erbij omdat je lichaam natuurlijk wel schildklierhormoon nodig heeft. Van mensen in mijn omgeving weet ik dat het een beproefd recept is met een goede werking. Daar houd ik me maar aan vast. Het is alleen wel even slikken...