Vorige week schreef ik (Ineke) in een weblog over onze nieuwe verwarmingsketel, waar we overigens erg van genieten. Ik moest op de dag van de montage er even tussenuit om op school mijn pleinwachttaak te vervullen. Dus liet ik de monteur alleen achter. Alhoewel alleen… Dat viel uiteindelijk wel mee, want Kees kwam in huis om zijn boterhammen te nuttigen en Marjan was inmiddels ook thuis gekomen van school. Dus gebruikten ze met z’n drieën in de keuken de lunch. Na de lunch toen Kees weer aan het werk was, was de klus door de snelle monteur al geklaard. Hij pakte zijn spullen bij elkaar en maakte met Marjan nog een praatje over de nieuwe ketel. Omdat ik er niet was nam dochterlief even mijn taak waar. Handig toch?

Zo moest ze de garantie ondertekenen en had de monteur nog een paar kleine puntjes die hij met haar doornam. 'En' vertelde hij nadrukkelijk: 'Let op! De vloerverwarming is nog niet helemaal bijgevuld, want mijn slang was te kort!' Aldus de monteur. En hij drukte haar op het hart, dat ze dat vooral niet mocht vergeten aan ons door te geven… Waarop de meedenkende en oplossingsgerichte juf Marjan reageerde: ‘Maar als het handig is, dan wil ik wel even een grote gieter voor je halen op de tuin?’ Ik had het gezicht van de monteur graag gezien… Hij vertelde haar vriendelijk en beleefd als hij was, dat dat echt niet hoefde. Ik zeg maar zo: Gelukkig hebben we allemaal ons eigen talent! Toen Marjan mij later bij binnenkomst het hele gieterverhaal vertelde, barste ik in lachen uit. En snel  voegde ze er meteen aan toe: ‘Het was een grap hoor mam!!!! Het was een grap!!!!’ Hoe dan ook, we hebben er hartelijk om gelachen… Of het nu een grap was of niet...