Donderdag 14 april 2011

Het is gezellg druk. Om de tijd wat te doden wandel ik op en neer tussen Arena en Heineken Music Hall. 'Meneer! Ik spreek alleen mensen aan waarvan ik denk dat ze wel geïnteresseerd zullen zijn! En u lijkt me zo iemand.' Een jongeman in een rode jas stapt op me af met een notitieblok in z'n hand. Zeker een enquête, bedenk ik in mijn onschuld. Mis, deze jongeman gaat ervoor zorgen dat ik de komende tijd maandelijks een bedrag ga overmaken aan het Rode Kruis. Voor Japan. Heb ik weer...

Ik wacht daar op mijn zwager Pieter. Want, tataratá, ik heb een paar weken geleden kaartjes gewonnen voor een concert van Chris de Burgh! Voor de ins en outs van die bloedstollende actie klik hier. En dus pakte ik gistermiddag om half vijf de auto richting Amsterdam. We zouden samen eerst een bodempje gaan leggen bij IKEA. Komt Ineke er weleens ontbijten, wij gingen voor het diner.

Maar ja, de files vielen mee en dus was ik al ruim voor tijd op de plaats van bestemming. Alwaar het druk was want in de Arena vond een benefietavond voor Japan plaats met de Toppers en de wedstrijd Ajax-Shimizu. Lange rijen derhalve voor de Febo en veel mensen in de Passage. En ik dus wachten op zwagerlief. Totdat die Rode Kruisfondswerver mij als zijn slachtoffer uitzocht. Nou ja, het is voor een goed doel zullen we maar zeggen. Toen ik even later wegliep hoorde ik hem met precies dezelfde zinnen op een volgende afstappen. Maar die liep stug door.

Het eten en de cappuccino bij IKEA waren voortreffelijk, ik kan niet anders zeggen. En toen samen weer lopend terug naar de Bierhal. Net op tijd binnen, de zaal zat al behoorlijk vol. En als Jan Willem en Wendy van de Roodshow iets weggeven dan doen ze het goed: We zaten op rij 7! Schitterende plekken voor ruim 60 euri per stuk, we keken Chris recht in het gezicht.

Hij heeft net een nieuw album uit, Moonfleet and other stories. Het spreekt voor zich dat daar flink uit gezongen werd. Voor ons geen probleem, we hadden thuis goed geoefend. In de pauze heb ik me nog even verontschuldigd bij de mensen die om ons heen zaten. Maar ze zeiden dat het geen enkel probleem was.

Om even over achten begon het concert en over elven was het afgelopen. Ja, bij Chris de Burgh krijg je waar voor je geld, zelfs als je het zelf niet hoeft neer te tellen voor een toegangsbewijs. Het was een fantastische avond. En om nog even na te genieten: Why Mona Lisa smiled