Zondag 24 april 2011

'Ik rij!' Dat dacht ik wel. Ik zag hem al lopen met de autosleutels. Ik stond voor negenen al druk eieren te bakken en broodjes te smeren. Want bij een dagje strand hoort brood met gebakken ei. Er zijn zo van die tradities. Om tien uur zouden we vertrekken. En moet je ze bij andere gelegenheden nog weleens tot spoed manen, nu konden we om kwart voor tien al weg. En Job reed.

Het was zaterdag. Stille zaterdag, voor mijn gevoel het kantelpunt in de geschiedenis. Een lichaam in een graf, de droom was uit, morgen zou het leven weer gewoon verder gaan. Dat zullen de discipelen en de vrouwen hebben gedacht. Alhoewel, gewoon? Hoe zouden zij ooit hun gewone leven weer kunnen oppakken? Ik moest er vanmorgen in de kerk nog aan denken toen we lazen hoe de vrouwen op Paasmorgen bij het graf vandaan gingen nadat ze hadden gehoord dat Jezus was opgestaan. Ontzet en opgetogen gingen ze het blijde nieuws vertellen. Wat een wonder!

Stille zaterdag was voor ons een dag om naar het strand te gaan. Wat een ongelooflijk lekker weer! En dat was het natuurlijk al een paar dagen. Dan maak je plannen om op zaterdag een hele dag naar Katwijk te gaan en dan houd je in je achterhoofd tóch rekening met een tegenvaller. Het zou niet voor het eerst zijn dat het aan de kust plotseling bewolkt is. Zelfs regen hebben we weleens meegemaakt. Tjonge, wat kan dat tegenvallen...

Maar niets van dit alles. Stralend blauw, de zee een spiegel, een lekker verkoelend windje, wat wil een mens nog meer? Dat het niet te druk is misschien? Nou, ook díe wens kwam uit. Overal was het druk op de stranden, behalve in Katwijk aan zee zo lazen we naderhand op nu.nl. Dat noem je nu geluk hebben.

Het is gewoon om een beetje bang van te worden. Dit warme zonnige weer bedoel ik. Zou Al Gore dan toch gelijk gaan krijgen? Ooit meegemaakt dat je zó vroeg in het jaar al aan het zonnebaden was? Ik weet me best tijden te herinneren dat de zee ook koud aanvoelde, maar 10 graden Celsius? Ongekend. We zijn er een paar keer ingedoken maar dan toch maar voor even, want je voeten... Of je in een wak staat, zo koud.

Viel er dan helemaal niets tegen? Nou, een klein puntje dan als ik toch iets moet noemen. Toen we om half elf aankwamen was het eb. En toen we kwart voor zes uur weer vertrokken was het nog steeds eb. Vraag me niet hoe het kan maar het bleef laagwater. En dat vonden de jongens wel jammer. Voor niets de skimboards meegenomen. Nou ja, morgen beter...