Gelukkig heb ik vakantie en hoef ik ’s morgens niet gewekt te worden. Heerlijk hoor, om wat langer in mijn nestje te kunnen dromen. Maar ons wekkertje is ziek, geen idee wat hem scheelt. Hij heeft gewoonweg geen stem… Zal het de hooikoorts zijn? Of heeft hij vorige week een licht zonnesteekje opgelopen? Zelfs met Pasen deed hij zijn snavel niet open. En een Pasen zonder het kraaien van een haan is toch wel heel erg vreemd. Hij is nog een tamelijke jonge heer. Misschien kan Hendrik III de stress van met twee dames moeten leven niet meer aan? Of heeft hij zich verslikt in de spaghetti bolognese die ik vorige week vrijdag in zijn hok heb geserveerd?

Ik begrijp er in elk geval helemaal niets van. Hij zit maar wat treurig, mat en trillerig in elkaar gedoken onder zijn carport. Kon hij het me maar vertellen. En de dames zitten samen stijfies bij dichies in een kistje. Ze broeden en broeden of hun leven er vanaf hangt. Dat is natuurlijk niet vreemd in deze tijd van het jaar, die meiden hebben gewoon last van lentekriebels. Maar mama wil absoluut geen kuikens, want stel je voor dat ze weer een heleboel haantjes uitbroeden. Dan moeten die weer op het hakblok want voor nog meer haantjes is geen plaats in onze Villa Kakelbont. En dan zitten wij weer flink in de nesten...

Dus haalt ze iedere dag de broedse kipjes, onder luid protest en gekakel, van hun nestje en stiekem neemt ze dan de eitjes mee. Gelukkig kunnen we dat gekakel niet verstaan, maar het zal vast niet netjes zijn wat ze allemaal uitkramen. Soms, heel soms vergeet mama de eitjes te rapen. Met als gevolg dat de meiden langer op de eitjes zitten dan bedoeld… En dan kan het weleens gebeuren dat wanneer ik een eitje wil bakken (want dat kan ik al) er wel eens per ongeluk een klein embryootje in de koekenpan stuitert. Brrrrr, dat is echt niet fris! Zo’n vies gezicht, zo’n kluitje kuiken in de maak.

Wat betreft Hendrik III wachten we de situatie maar even af. Ik ben geen arts en kan hem moeilijk een paracetamolletje toedienen, toch? En een stethoscoop heb ik niet in huis. Ik houd het maar op de pip, een soort van kippenkoorts en hoop dat hij snel weer op z'n poten zal staan. Zodat we na de vakantie weer vrolijk gewekt mogen worden door het gekraai van Hendrik III.