Vrijdag 6 mei 2011

Zo, ik zit. In de tuin. Krantje erbij, bakkie koffie, stukje appelcake. Vrijdagmiddag. Het werk is gedaan en ik geniet van de rust. De jongste drie zijn naar het zwembad. Ineke is met de oudste drie aan het shoppen in Zoetermeer. Mooier kun je het niet hebben.

Ik kijk om me heen. Hoelang heeft het nu al niet geregend? Ja, een week geleden een paar spetters. Voor het stof, meer niet. Ik zie dat de hortensia's intussen wel toe zijn aan een flinke bui. De blaadjes hangen slap en krullen om. Stress noem je dat. Dan sluiten de huidmondjes om verder uitdrogen te voorkomen. Zou ik dan toch maar een keer de slang tevoorschijn moeten gaan halen? Maar ik zit zo lekker...

De gietpomp staat nog aan. In de kas welteverstaan. Want met dit zonnige weer zijn matricariaplantjes ook dorstig. Vooral als ze net zijn geplant. Elke dag een paar liter is dan pure noodzaak. Ze hebben maar een klein kluitje met potgrond en die is snel uitgedroogd. Dat moet je niet hebben. Net als met kleine babietjes, ze hebben voortdurend je zorg nodig.

Ik kijk nog eens om me heen. Ja, ik geloof toch dat ik uit m'n luie stoel zal moeten komen. Zuchtend sta ik op. Eerst de leiding maar even op druk zetten. Die is nog leeg vanwege de vorst in de afgelopen winter. Dan sluit ik de gele slang met bajonetsluiting erop aan. Zo, nu nog een broeskop. Die ligt in de kas. Meteen de kunstmestbak een klein beetje open zetten. Op water alleen kan een plant niet leven.

Als ik weer naar buiten loop komt net de auto eraan rijden. De winkelaars. Het is gedaan met de rust. Ik pak de slang, draai de broes open en begin mijn irrigatieproject. 'Hé pap' zegt Job, 'dat is mijn werk!' Kijk, dat zijn goede berichten... Voor de vorm spartel ik nog wat tegen. 'Hoezo? Wie is hier de tuinder?' Maar nee hoor, het gaat goed, hij blijft aandringen. Met frisse, gespeelde tegenzin sta ik de slang aan hem af.

Tjonge, kan ik onverwachts toch weer lekker in die luie tuinstoel gaan zitten...