Donderdag 16 maart 2006

Zo, ik kan er weer even tegen. Nadat ik vanmiddag mijn 650 cc plasma heb afgeleverd bij Bloedbank Sanquin in Gouda krijg ik mijn periodieke tetanusprik toegediend. Daardoor gaat je lichaam anti-stoffen produceren en die hebben ze weer nodig om specifiek plasma te kunnen afnemen. Dit wordt gebruikt om het tetanusvaccin te produceren waar u weer mee geholpen bent als u een wond heeft die geïnfecteerd wordt door een bacterie. Een beetje dankbaarheid is dus wel op zijn plaats lijkt mij...

Over dankbaarheid gesproken. Marjan afgelopen week. Of ik even een engels boekverslag wil nakijken. Nu ben ik niet echt een ster op dat gebied. Als ik terugdenk aan mijn goeie ouwe leraar Eppo Bijzet in Rijswijk dan zou ik met hem moeten zeggen dat het niet meer dan steenkolenengels is wat ik heb overgehouden aan vier jaar MAVO-onderwijs. Of was het Elzinga die dat zei? En de enige les die is blijven hangen bevatte het grapje 'the pig stands right up in the brook'. En dat voor een Gereformeerde school! Maar goed, Marjan dus. Het ging om een boekje met een verhaal over jongelui die naar Barcelona reisden om daar een voetbalwedstrijd te zien. Vraag ik even door hoe het verhaal precies in elkaar zit zegt ze doodleuk dat ze het eigenlijk niet echt gelezen heeft! En dan verwachten dat ik wel serieus naar zo'n verslag ga zitten kijken... Nu bleek ze toch wel enigszins te weten hoe het verhaal in elkaar stak, dus ik mijn hand maar over mijn hart gestreken. Ik ben benieuwd welk cijfer ik nu weer verdiend heb, de vorige keer was het een G(oed) geloof ik.

Op dit moment heb ik Radio 2 aan staan. Het Theater van het Sentiment met als historische dag 16 maart 1970. Gisteravond ging het over 15 maart 1979. En opeens kreeg ik het te pakken. Ik zou gaan reageren. Naar de site van het programma en een formulier ingevuld:

Het zal niet precies de dag zijn geweest maar wel ongeveer die tijd. Brugklas Gereformeerde MAVO in Rijswijk. Twaalf jaar oud. En toen al verkering met een meisje uit de tweede klas. Als ik nu naar mijn eigen kinderen kijk dan denk ik: hoe is het mogelijk dat je zo jong al verkering had. Het heeft alles bij elkaar misschien een klein jaar geduurd. Eigenlijk ging ik in de pauzes veel liever voetballen met mijn vrienden en dat is me waarschijnlijk ook opgebroken. Ze nam verkering met een ander... Anneke Matze, hoe zou het nu met haar zijn?

En wat denk je? Om half tien dit bericht verstuurd en twintig minuten later gaat presentator Stefan Stasse het voor zitten lezen! Drie minuten later een mailtje van mijn zwager Gert, die had het ook gehoord. Je kan echt niets meer doen zonder dat allerlei mensen het door hebben... Om een lang verhaal kort te maken: Ik heb tot elf uur zitten luisteren, maar er is niet gereageerd. Vandaar dat ik er een stukje over schrijf, want wie weet gaat er iemand via Google op zoek naar Anneke Matze en die komt dan vanzelf weer op deze site terecht Er zijn er wel meer die gaan zoeken op hun eigen naam en dan zien ze tot hun verrassing dat ze op kees-ineke.nl de hoofdrol spelen in een weblog. Nee, ik noem geen namen.

Ik heb net samen met Job nog even gekeken naar zo'n programma waar iemand op zoek gaat naar een levensgezellin. Tenenkrommend, zo'n boerenzoon van 2.09 meter die eigenlijk te verlegen is om met de vier vrouwen die op hem afkomen een fatsoenlijk gesprek te voeren. Nu zal dat ongetwijfeld komen door die camera die voortdurend elk zenuwtrekje op je gezicht tienmaal vergroot, maar waarom doe je jezelf dan zoiets aan? En dan het verplicht met z'n tweeën de nacht doorbrengen in een hotel... Belachelijk. Zelfs Job hield af en toe zijn oren dicht om maar niet te horen hoe stuntelig deze mastodont zijn vrouwen te woord stond. Wacht maar, dacht ik bij mezelf, jouw tijd komt nog wel.

Hoe heet dat programma ook al weer? Schoondochter gezocht? Dan komt mijn tijd ook nog, ben ik bang. Wat zal ik dankbaar zijn als ze allemaal aan de vrouw zijn gebracht. En één aan de man...