Maandag 11 juli 2011

We kijken het youtubefilmpje nóg een keertje terug. Vijf wielrenners en een auto die inhaalt. Door het graskantje. Dan staat er opeens een boom. Schrikt de bestuurder daarvan? Feit is dat hij een plotselinge ruk aan het stuur geeft waardoor de auto de renner naast zich een zetje geeft. Hij valt en achteraan zie je opeens een een coureur door de lucht vliegen, een salto maken met fiets en al en vervolgens tegen het prikkeldraad smakken. 'Óhhhhhh!!!!!'

Toen het gebeurde zaten we denk ik nog in de kerk. Op zondag volg ik sowieso de Tour niet op radio en tv, kwestie van keuzes maken. Maar nieuwsgierig als ik ben keek ik wel even op nu.nl toen ik thuis kwam. En daar stond het hele verhaal in geuren en kleuren. Johnny Hoogerland door een schandalige manoeuvre van een auto op achterstand. Terwijl hij in een kopgroep zat.

Johnny Hoogerland. Voordat hij de bergtrui veroverde vorige week had ik eigenlijk nog nooit van hem gehoord. Altijd leuk dat zo'n uit de Zeeuwse klei getrokken landgenoot puntjes pakt voor de bolletjestrui in het begin van de Tour. Maar als het echte werk begint is hij natuurlijk kansloos. Geen Robert Gesink bijvoorbeeld. Denk je dan. Blijkt hij toch meer in z'n mars te hebben dan je denkt.

En als hij dan na zo'n ongelukkige val weer op z'n fiets stapt, vol met sneeën en bloed, en vervolgens op achterstand binnenkomt en huilend zijn nieuwe bergtrui in ontvangst neemt, dan kijk je heel anders tegen de man aan. Blijkt hij ook nog eens zonder rancune over zo'n chauffeur te praten. Oftewel een bescheiden en innemende persoonlijkheid. Die en passant nog wel even laat weten dat je een Zeeuw niet zomaar uit de Tour rijdt.

Als ik dat vergelijk met Robert Gesink... Die viel vorige week ook maar werd hij daarmee een held? Nee, maar ik weet ook wel waarom. Hij klaagde over pijn in z'n rug en dat het zoveel energie kost om zo'n val te verwerken. Vandaag zelfs ook nog! Mán, dacht ik, hoeveel energie zal Hoogerland dan wel niet nodig hebben om die val van gisteren te verwerken? Maar hij stapt morgen met 33 hechtingen doodleuk weer op z'n fiets!

Nee, dankzij Johnny ben ik de Tour weer leuk gaan vinden. Zo willen we onze wielrenners zien. Kapot gaan en niet klagen maar doorrijden. Met de instelling van Hoogerland zou Gesink de Tour best eens kunnen winnen. Zelfs met een zere rug.