Ja, u leest het goed, vandaag hadden Job, Marjan, Klaas, Rik, Bart, mama en ik een “ Time Out ”. Op de KBS gingen alle juffen en meesters zelf een dagje naar school, zou het nodig zijn? En op de GSR werd er drie dagen druk vergaderd over de rapporten van Job en Marjan en die waren dus ook vrij. Tja, en daar hebben wij geen moeite mee hoor. Mama nam prompt een ADV dag!

Eerst hebben we heerlijk uitgeslapen, tenminste dat was de afspraak! Maar ik kan nog geen klok kijken, dus ik kon er ook niks aan doen dat mijn ogen om 7 uur al open gingen. De rest lag allemaal nog te stinken en te knorren op één oor. Maar daar bracht ik snel verandering in. Ik begon bij mijn eigen slapie, Rik, die had er echt geen moeite mee dat ik hem voorzichtig wakker maakte. Even een paar keer met de deuren geklapperd en de rest was ook paraat. Kom op de zon schijnt, de bloemetjes kijken uit hun knop, de vlugge leeuwerik zingt allang, 't is alles buiten één gezang, wordt wakker!!!! Ja, we moesten gewoon naar buiten, we trokken er op uit. Na een lekker broodje eten, tandjes poetsen, kuif omhoog en nog even een plas, zaten we dus om half 10 in de auto. Op weg naar het randje van Nederland, het Scheveningse strand. “Ernst, Bobby en de rest” vergezelden ons in de auto met hun geweldig gezang. Zoals: 'roeien, roeien langs de boeien, een dagje lekker roeien...' enz. Mama is er ook een echte liefhebster van.

De rit verliep voorspoedig, geen files op de A12, geen ruzie in de auto, ja we hadden er zin in. Hoe dichter we bij de kust kwamen hoe meer de zon te voorschijn kwam, ja alles zat mee! We reden richting haven en ik hoorden van de jongens dat Engeland linksaf was. Ik zei nog tegen mama: 'Of zullen we naar Engeland gaan?' Waarop mama zei: 'En papa dan, wie kookt er dan vanavond voor papa de rode kool?' Oh, ja dacht ik bij mezelf, die was natuurlijk thuis gebleven, want hij moet het brood op de plank brengen, arme sloeber! Dan toch maar door naar het strand…. We konden natuurlijk makkelijk parkeren, want alle andere kinderen zaten lekker op school en alle papa’s en mama’s waren natuurlijk aan het werk. In de haven was het een drukte van belang, vissersboten werden leeg gehaald en grote schepen voeren de haven uit. Na een poosje daar rond te hebben geslenterd, gingen we naar het strand.

We keken naar de boten die de zee opvoeren en naar de schepen die van ver over de zee de haven juist weer in kwamen varen. We sprongen over de grote betonnen blokken, gaaf joh! Mama vond het niet zo’n leuk spelletje en natuurlijk viel die houten Klaas er ook nog een keer tussen. We vonden een mooie zeester en een duivennest tussen de blokken. De jassen gingen uit, want de temperatuur liep aardig op. We speelden op het strand met de bal en de frisbee. Oh ja, Bart die domme gans had de frisbee ingegraven en kon hem natuurlijk nooit meer terug vinden. Dom, dom, dom, dat zou ik nou nooit verzinnen. We genoten van het zand, de zee, de zon, de schelpen, honden, paarden en hier en daar een verdwaalde opa en oma. Al wandelend en spelend gingen we richting boulevard, want onze buikjes begonnen vervelend te rommelen en konden wel wat vulling gebruiken. We kochten heerlijke frieten, waar ik wel een week van kon eten! Maar ach, zo hadden de zeemeeuwen ook nog wat  mee te pikken, brutaal schreeuwend met hun stoere kop en wijde vleugels, doken ze er op af, alsof ze in geen maanden hadden gegeten!

Hierna zetten we de wandeling voort en liepen we door de historische winkelstraat van Scheveningen. Ik moet u wel vertellen dat mijn beentjes aardig moe werden. Tja, en ik kon niet op papa’s rug en mama begint er niet meer aan, want die is bang voor een nekhernia. Dus zette ik mijn beste beentje moedig voor. Want we moesten ook nog even de vuurtoren van dichtbij bekijken. Helaas was die gesloten voor bezoek, maar het was wel heel leuk om hem even te zien. Nu werd het me toch wel te veel, ik werd overvallen door de slaap. Mijn wangen waren gloeiend en het leek wel of mijn kleine beentjes bij iedere stap, een stukje verder afsleten. Gelukkig besloot mama, richting de auto te gaan, het was mooi geweest voor vandaag. In de auto viel ik en de hele mikmak als een betonblok in slaap. Hoe dichter we bij huis kwamen, hoe donkerder het werd. Helaas ging de zon niet met ons mee naar huis! Ik kan u wel vertellen dat het  heerlijk was zo’n “Time Out”, een dag met een gouden randje. Van mij mogen de juffen en de meesters vaker zelf naar school ...

Groetjes Sam –x-.