Maandag 5 september 2011

'Wie van jullie zitten er op Twitter?' Aarzelend worden er een paar handen opgestoken. Ik doe, voorzichtig om me heenkijkend, mee. 'En hoeveel volgers heb je dan?' Het blijft stil. 'O, nu durft er niemand meer?' klinkt het van de kansel. 'Tachtig!' roep ik dus maar. Kan m'n mond weer eens niet houden. 'Tachtig' herhaalt de predikant, 'Wie biedt meer?' 'Honderdzestig!' roept iemand anders. Het komt uit de buurt van de beamer. Dat moet Gert Jan wel zijn.

Dominees van tegenwoordig mogen graag een beetje interactief bezig zijn. Gaat het niet om zonnebrillen van het merk Sinner (zondaar) dan wel om het aanvullen van de tekst van een liedje van Kinderen voor Kinderen. Met een beetje geduld hebben komt er meestal wel een reactie los. Werkt goed, want iedereen zit meteen recht op z'n stoel. Bij sommigen werkt het juist tegenovergesteld, maar daar zal ik het nu niet over hebben.

En het thema van de dienst leent zich er ook voor. Een nieuw seizoen staat voor de deur en gekozen is voor de duidelijke oproep Volg Mij! De goede verstaander hoort daarin de stem van Jezus die zijn volgelingen de Weg, de Waarheid en het Leven wijst. Gaan in het voetspoor van de Zoon van God. Daar word je niet minder van. Want life is good, maar eeuwig leven is better.

Sterk dus om aan het begin van de preek een link te leggen naar Twitter. Daar volgen mensen elkaar. Hoezo eigentijds... Maar hoe goed ken je je volgers? En hoe goed kennen je volgers jou? Voor Jezus Christus, voor God, is dat anders. Hij kent ze allemaal bij name. Het zijn geen nummers, geen lists, maar mensen van vlees en bloed. Hij weet bovendien wat ze nodig hebben. Liefde. Vergeving. Verlossing. Vernieuwing.

En zo ging het van het oppervlakkige getwitter naar verdieping van geloof. Want bij 'Volg mij' hoort ook discipel-zijn. Van Jezus willen leren. En van hem getuigen. Dat is dan wel weer een gelukje. Want dat kan overal. Als het moet, zelfs op Twitter.