Woensdag 5 oktober 2011

We zitten dubbeldik in de kring. Juf Geertine van groep 8 is aan het woord. Uitleg over taal en rekenen en vooral over de methodes die worden gebruikt. Heel interessant. Bij de moeder voor mij gaat opeens een signaaltje af. Mijn buurvrouw stoot haar aan en fluistert: 'Volgens mij is dat jouw mobieltje...' Ze draait zich om, kleurt tot achter haar oren en fluistert terug: 'Klopt, ik moet weer een woord maken... Bij Scrabble...'

Groep 8 alweer. Bart schiet aardig op naar het voortgezet onderwijs. En hij doet het best goed. Plagerig zeggen we tegen zijn broers en zussen weleens dat hij ze allemaal gaat overtroeven. De toekomst moet het natuurlijk nog uitwijzen. Goed om te horen is dat zijn groep redelijk zelfstandig is. Volgens de beide leerkrachten worden ze als juf getolereerd maar om nu te zeggen dat ze echt nodig zijn... En of het nu gaat om taal of rekenen of sociaal bezig-zijn, niets dan lof. Ja, ze zouden wat eerder stil moeten zijn als de les begint. Wat dat betreft kunnen ze een voorbeeld nemen aan hun ouders, zo worden wij gepleasd...

Alleen, van het optreden die middag van een theatergroepje genieten ze nog niet zo als hun juffen en meesters. Toen een van hen té enthousiast was over de man die Pietje Bell speelde, kreeg ze de opmerking: 'Hallo juf, bent u soms verliefd op hem?' Tja, dat moet klaarblijkelijk nog wat verder ontwikkeld worden. Komt vast goed ten tijde van de schoolmusical in juni volgend jaar.

Maar dat de kindeen een voorbeeld moeten nemen aan hun ouders? Niet wat die mobieltjes betreft denk ik... Mijn buurvrouw kijkt me vragend aan: 'Scrabble?' 'Ja' zeg ik, 'ze bedoelt Wordfeud.' De vraagtekens worden nog groter. 'Word-wát?' 'Een Scrabblespel op je telefoon. Kun je spelen met iedereen over de hele wereld.' 'Doe jij dat ook dan?' vraagt ze. 'Nee joh' zeg ik, 'ik heb niet zo'n smartphone. Die van mij is daar veel te simpel voor.'

Als de ouderavond is afgelopen praten we nog wat na. De scrabbelaar bekijkt wat ze kan. Ik zie het woord VER op het digitale speelveld liggen. En op haar eigen plankje VLASING. 'Nou', zeg ik, 'da's wel toepasselijk!' 'Hoezo?' vraagt ze. 'Kijk maar' zeg ik, 'je kunt er VERSLAVING van maken...'