Dinsdag 11 oktober 2011

Het is even over zessen. Terwijl het bad volstroomt zoek ik op mijn mobiel de mediaplayer op en druk op de Start-knop. De stem van Trijntje Oosterhuis vult de ruimte. Verbazend wat een geluid er uit zo'n klein blikken doosje komt. Ik glijd in het net niet te hete water, sluit mijn ogen en droom weg op de klanken van Arthur's Theme.

De eerste gedachte die me invalt is hoe bevoorrecht we zijn dat we een bad hebben. Hoeveel mensen moeten het doen met wat poedelen bij een kraantje... Of baden in een rivier waar ook de uitwerpselen van jan en alleman ronddrijven.

Het brengt me bij iets heel anders. Want er zijn ook mensen die de beschikking hebben over een bad maar er niet van kunnen genieten. Ze hebben niet de rust om een half uur, drie kwartier doodstil te liggen en niets te doen. Gewoon niet even zalig kunnen luieren. De onrust drijft ze voort. Een gevoel van medelijden borrelt in me op terwijl De Kast Woorden zonder woorden inzet. Inderdaad, ik heb er ook geen woorden voor.

Hadden wij vroeger thuis maar een bad gehad. Maar ja, met een gezin met acht kinderen op een vierkamerflat kon je dat wel shaken natuurlijk. We hadden een badkamer, oké. Maar in plaats van een bad bevond zich daar een lavet. Een wát? Jawel, een lavet. Een ronde granieten bak waar je met opgetrokken benen in kon zitten. Tenminste, als je een jaar of negen was. Ging je groeien dan had je pech. Moest je met je blote billen op de rand gaan zitten. Kwam het water nog net tot halverwege je kuiten...

Achteraf maar goed ook hoor, dat het geen bad was. Het was nu al dringen op zaterdag, laat staan als je heerlijk onderuit kon liggen. Nee, er was toch wel over nagedacht. Er zat trouwens ook een voorziening in voor een langzaamwasser. En in het plateautje ernaast zat een centrifuge. Ideaal. Veelvuldig gebruikt door m'n moeder.

Ik schrik wakker. Guus Meeuwis zingt dat het allemaal door mij komt. Het zal wel. Ik ril. Het water is afgekoeld. Zal ik nog wat warm water bijmengen? Hoe laat is het? Zeven uur geweest... Nee, het is mooi geweest. Het moet natuurlijk wel leuk blijven. Overdaad schaadt. En ik moet toch een beetje het goede voorbeeld geven hier in huis.