Zaterdag 15 oktober 2011

'Met mevrouw van Egmond...'
'Dag ma, met Kees! Al wakker?'
'Ha, ja, wel wakker...'
'Waar ik over bel: Hebt u gisteren in het ND die recensie gelezen van dat boek over Katwijk?'
'Ja, dat boek van Van Deursen bedoel je?'
'Inderdaad ja, In Katwijk is alles anders. Ik heb het al in huis!'

Gek is dat toch. Ben je al jaren weg uit de plaats waar je opgroeide, hoeft er maar een stukje in de krant te staan over een boek met zo'n titel en het verlangen openbaart zich. Dat boek wil ik hebben! Alsof er diep in mij een kern van Kattukker-zijn verscholen zit. En de weg er naartoe is simpel te vinden. Alleen de plaatsnaam zien werkt al als een toverformule.

En dus was de eerste vraag die ik stelde toen ik ons huis binnenstapte: 'Heb ik nog ergens boekenbonnen?' En ja hoor, die had ik. Voor twintig euri. Gekregen met m'n verjaardag, of bij het afscheid als leider van de F2, of misschien lagen ze nog wel langer. Ik zeg het toch altijd? Komt vast nog eens van pas. Kijk, als je geld krijgt verdwijnt het gewoon. Boekenbonnen niet. Die liggen te wachten tot het moment dat ze echt nodig zijn.

Laat dochter Marjan nu net die middag de stad ingaan. En natuurlijk wil zij wel voor me kijken of het kakelverse boek al ergens te koop is. Bonnen mee. Die € 9,95 extra rekenen we later wel af. En zo floept er om 15.51 uur een smsje binnen 'Hebbes!' Helaas komt ze pas diep in de nacht thuis dus ik moet nog even geduld hebben. Maar dan ligt er bij het ontbijt toch echt een lijvig werk op me te wachten. Ik krab voorzichtig het plakbandje los, schud het boek uit de verpakking, blader en ruik... Nee, de zilte zeelucht is het niet. Het ruikt alleen maar nieuw.

De eerste 45 bladzijden heb ik zojuist gelezen. Af en toe citeer ik iets maar ik merk dat ik mijn enthousiasme maar moeilijk kan overbrengen op mijn huisgenoten. Over ergerlijke toestanden aan de Zeeweg in de oorlogsjaren. Volgens de hervormde kerkenraad schenen 'jongens en meisjes daar in allerlei ontuchtig gestoei de orde te verstoren.' Nou ja, dan maar in stilte genieten. Het gaat tenslotte over m'n eigen geschiedenis. Als Ineke over Leidschendam begint sta ik ook niet meteen te springen.

Ik kom bij het doorbladeren ook nog een enkel schoonheidsfoutje tegen. Op blz. 97 staat J.C. in plaats van C.J. Breen. En op de pagina's 174 en 225 zie ik tweemaal dezelfde foto. En laat het nu net gaan om een foto van discotheek Maribel op de boulevard waar mijn broers vroeger stiekem naar toe gingen! Als ik het uit heb weet ik waarschijnlijk wel een paar liefhebbers die het boek ook willen lezen. Tenminste, na m'n moeder. Toch benieuwd of zij nog iets van die rellen op de Zeeweg weet...