Hi-Ha-Herfstvakantie! Heerlijk een weekje vrij van school. Lekker laat naar bed en even niet op de klok kijken. Gewoon doen wat ik zelf wil. En daar zijn mijn broers, een vriend van Rik en ik heel goed in. We hebben ons vischalet, achter de kas aan de plas, weer eens een flinke opknapbeurt gegeven. De stofzuiger erdoor gehaald met een wel héééél lang verlengsnoer. Mijn moeder mocht dat natuurlijk niet weten. Want de stofzuiger zit nu vol met ganzendrollen. Met veel kunst- en vliegwerk timmerden we ook een nieuwe vlonder boven het water. Het ziet er nu allemaal weer spik en span uit. Klaar voor een herfst-midnight-BBQ-feestje.

Natuurlijk ging niet alles zoals het behoorde te gaan. Eerst viel één van de Daltons in het water, het was een prachtige plons, ‘k had het niet willen missen. Maar helaas is Rik zijn IPod hier wel bij overleden. Maar vooruit, geld moet nu eenmaal rollen. Afijn, voor dat het avond was lag er al een zodanige grote stapel vuile natte stinkende modderwerkpakken bij de achter deur, dat mama alvast maar wat extra lange was ging draaien. Waarbij helaas de volgende IPod - van nota bene onze logé- er aan moest geloven en ter ziele ging. Heel vervelend natuurlijk, misschien toch maar even Appledoorn bellen?

Vanmorgen hadden we de inkopen al gedaan voor een de feestelijke BBQ. Twintig frikadellen en ook twee flessen cola die aan een touwtje aan de stijger in het water hangen te koelen. Stokbrood, kruidenboter, chips, donuts en nog veel meer lekkers. Slaapzakken, kussens, klapstoelen en BBQ werden geïnstalleerd. Ja, we waren goed voorbereid en konden gewoon niet wachten om de BBQ aan te steken. We hadden het goed voor elkaar, want thuis aten ze spruiten, brrrrr… Natuurlijk waren de frikadellen -gevuld met ganzenpaté- heerlijk, de BBQ gezellig… Maar oh, wat werd het ineens donker. En oh, wat een gevaarlijk groot kampvuur maakten mijn grote broers. En oh wat een herrie maakte die trein die iedere keer vlak boven ons hoofd over de HSL langs kwam denderen. En bah, wat een verschrikkelijke boeren moest ik laten van al die cola.

Ik had al even proefgelegen diep in mijn slaapzak. Maar opeens zag ik het hele avontuur niet meer zitten. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Ik pakte mijn kussen onder mijn arm en ben in mijn eentje naar huis toe gewandeld. Ik lig toch maar liever lekker in mijn eigen bedje. Morgen zien we wel weer. Papa ging na mijn wilde verhalen toch maar even een kijkje nemen achter de kas. Maar wat bleek, het vuur lag nog een beetje na te smeulen en de Daltons waren met de Noorderzon vertrokken. Na telefonisch contact met Rik bleek dat ze onderweg waren richting de Mac. De magen van de Daltons waren blijkbaar niet voldoende gevuld en zo gingen ze toch nog maar even een kleffe hap halen. Ik ben benieuwd of zij hun missie wel volbrengen…