Zaterdag 29 oktober 2011

'JAAAAAA!' Gejuich klinkt op van de ouders aan de zijlijn. Met een hard schot van afstand heeft de linksback van FC Nieuwerkerk zojuist de droom van Soccer Boys E2 verpulverd. Een voorsprong van 2-0 en 3-2 is omgeslagen in een 4-3 achterstand. En de tijd is om. Twee teamgenoten van Sam barsten in huilen uit. De scheidsrechter, de tegenstanders, iedereen krijgt de schuld. De een te partijdig, de anderen te hard of te gemeen. Soms is het leven oneerlijk...

Er zijn ouders die juist daarom hun kind een sport laten beoefenen. Ik ken het verhaal van een jongetje dat niet tegen zijn verlies kon. Daar was een goede remedie voor, aldus zijn wijze vader. 'Ga jij maar op voetbal!' En inderdaad, na een paar seizoenen had hij het door. Dat winnen en verliezen onafscheidelijk zijn. Dat het een, winnen, veel leuker is als er ook weleens verloren wordt. Bergen zijn namelijk veel hoger als ze grenzen aan een dal. Stel je voor dat je altijd alleen maar zou winnen! Saai...

Na de wedstrijd moeten er, zoals gebruikelijk, penalty's worden genomen. Het ene jongetje ligt nog steeds huilend op de grond. Ik vraag wat hem scheelt. 'M'n voet!' roept hij, 'Ze gingen steeds op m'n voet staan!' Ik neem zijn bezeerde lichaamsdeel in m'n handen en wrijf erover. 'Nou' sus ik, 'voorzichtig gaan staan, dan maak ik je veter vast en dan schiet je je penalty straks gewoon in de kruising. Kom op, verliezen is niet erg, dat hoort er allemaal bij.'

Ik herken het wel, de teleurstelling van een verloren wedstrijd. Was ik zelf vroeger anders? Nee, en zelfs de gevoelens dat het niet aan onszelf lag maar aan die anderen. Mopperen op de scheidsrechter. 'Zie je dan niet dat hij zomaar valt! Ik raakte hem niet eens!' En owee als een ander er dan om lachte... Daar werd je alleen maar kwaaier door.

De vrijdagavond ervoor. Een volleybalwedstrijd in de Toppoule tegen eeuwige concurrent VOIO'72 in Ridderkerk. De stand is 17-17. Ik serveer. Neem risico en ... de bal gaat uit. 'O...' hoor ik de speler naast me mompelen, 'niet op zo'n belangrijk moment!' Uiteindelijk winnen we de wedstrijd toch nog. Maar ik kan het niet laten om hem na de wedstrijd te laten weten dat ik het hoorde. 'Maar', lach ik naar hem 'ik kan er wel tegen hoor als je dat zegt.' Om te vervolgen: 'Ik heb al zo vaak op belangrijke momenten verkeerd geserveerd...'

Tja. Want of je nu wint of verliest, de aarde blijft gewoon doorgaan met draaien. Kop op!