Zaterdag 5 november 2011

'Ik heb nog een klap op m'n oog gehad...'
Hij stapt binnen net voor we gaan eten. We raken eraan gewend. Chillen is belangrijker dan thuiskomen als je zestien bent. Je ouders wachten wel. Van vrienden moet je dat maar afwachten. Maar hij zal toch niet van een vriend een klap hebben gekregen?

'Laat eens zien?' vraag ik. Een minuscuul klein rood plekje in de buurt van zijn wenkbrauw. 'O, valt nog wel mee geloof ik.' Ineke maakt zich drukker en wil meteen weten van de hoed en de rand. 'Wat is er gebeurd dan?' Wat blijkt, er kwamen een aantal jongens uit de buurt van de school naar binnen om te matten. En hij stond daar tussen. Stom toeval natuurlijk. En ja, een van die gasten raakte hem op z'n hoofd. En geen leraar te bekennen. Die was hij daarom maar even gaan roepen.

Als vader beschouw ik zo'n voorval dan weer als afgesloten. Niet teruggevochten, leraar gehaald, goed gedaan. Een moeder maakt zich zorgen. Stel dat het verkeerd was afgelopen? Je hoort weleens verhalen van mensen die erdoor in het ziekenhuis belanden of erger. En een paar weken geleden had-tie ook al ruzie met scholieren van de Meerpaal. Hoe kan dat nu allemaal?

Na het eten, ik kom net onder de douche vandaan, gaat de telefoon. Een leraar van school. Of zoonlief veilig is thuisgekomen? Ja hoor, lach ik, niks aan de hand. O, want het was er toch wel even heftig aan toe gegaan vanmiddag. En ze waren nog bang geweest dat het bewuste groepje hem misschien had staan opwachten. Hm... 'Ik kreeg van mijn zoon het idee dat het allemaal wel meeviel, tóch?'

Nou, ze moesten een en ander nog eens gaan uitzoeken morgen. Maar het leek erop dat een opmerking van onze zoon tegen een leerling van VMBO2 de lont in het kruitvat was geweest. Die jongen had een broer erbij gehaald en hij op z'n beurt weer wat jongelui uit de buurt. Maar het precieze moest nog blijken.

Tja, daar sta je dan als vader. Meteen bedenk ik me hoe ik zelf vroeger was. Grote mond, maar wel bang om klappen te krijgen. Het lijkt erop dat deze zoon het eerste ook heeft en het tweede niet. Zijn jongere broer die het allemaal zag gebeuren heeft waarschijnlijk weer meer van mij weg. 'Zo, hij kreeg echt een paar beste tikken op z'n hoofd hoor! Niet normaal!' En op mijn vraag waarom hij het niet voor hem opnam: 'Ja, dag, weet je hoe groot die gasten waren jonguh!'

Kijk, die komt er wel...