Zondag 13 november 2011

'Zegt u het maar!'
'Nou, hebt u nog wat te eten?'
'Alleen een broodje ham.'
'O, is de keuken al dicht?'
'Ja, of beter gezegd: De keuken is in staking.'
'Doe dan dat broodje ham maar...'

We zijn te gast op het sportpark van de SC Woerden. Soccer Boys E2 heeft er zojuist een wedstrijd gevoetbald. Zonder succes helaas, er werd met 6-5 verloren. En omdat er pas om twaalf uur begonnen werd is het inmiddels ruim tijd voor een hapje eten. Thuis wachten de tosti's, maar daar zijn we nog niet. En terwijl de spelertjes het vuil en het zweet van hun lijf wassen stil ik de ergste trek maar met een broodje.

De dame achter de bar verontschuldigt zich voor de dichte keuken. 'Sorry hoor, maar we hebben gewoon geen vrijwilligers om de boel open te houden. Ik ben vandaag helemaal in m'n eentje en dan kan ik echt geen frituur in de gaten gaan houden...' Ik heb alle begrip maar spreek wel m'n verwondering uit over het feit dat er bij zo'n grote club een tekort is aan kantinepersoneel. En dat terwijl ze hier toch een prachtig, spiksplinternieuw clubgebouw hebben staan.

'Ja' vervolgt ze, 'dat ís ook zonde. En we doen er alles aan om het te veranderen maar niets helpt. We laten de leden tweemaal per jaar 50 euro betalen en die krijgen ze terug als ze vrijwilligerswerk doen, maar ze vinden het best zo. Ze hebben die 100 euro er graag voor over om niets te hoeven doen. Kopen ze hun bijdrage mee af.' Ik opper dat ze dan die bijdrage maar moeten verhogen, wie weet prikkelt dat. Ze heeft er geen moed op dat het werkt.

Ik laat me het broodje goed smaken. En bedenk me dat we bij Soccer Boys nog niet veel klagen hebben vergeleken met deze club. Maar ja, eerlijk is eerlijk, het loopt wel overal terug, de bereidheid om je belangeloos een aantal uren in te zetten voor een sportclub. Iedereen heeft het druk. En er zijn er ook die geen zin hebben of denken dat ze er niet het juiste talent voor hebben.

Toen we bij de SC Woerden aankwamen en ons meldden in het jeugdhonk werd ik als leider onthaald op een kop koffie. 'Je moet zuinig zijn op al die leiders van jongerenteams.' legde de man achter de bar uit. 'Wij merken dat het steeds moeilijker wordt om ouders daarvoor te krijgen. Ook de trainingen hebben we moeten terugbrengen naar eenmaal per week omdat we niet voldoende begeleiders op de been kunnen brengen.'

Een pluim derhalve voor al die mensen achter de bar, de schoonmakers, de trainers en coaches, de jeugdhonkmedewerkers, bestuurs- en commissieleden die er week na week weer voor zorgen dat er gesport kan worden door jong en oud. Houd ze in ere! Want stel je toch eens voor dat het straks op elk sportpark zo gaat als in Woerden...