Zaterdag 12 november 2005

Nou, dat was me het dagje wel! Vaak ben ik op zaterdag niet vooruit te branden: Uitslapen tot een uur of negen, krantje lezen, lui op de bank hangen en steeds het gevoel van 'ga nu eens wat nuttigs doen' de kop indrukken door even een rondje op de tuin te lopen. Maar nee, niets van dit alles vandaag.
Om kwart over acht stond ik naast mijn bed, op de fiets naar het voetbalveld om Klaas aan te moedigen. Die moest namelijk al om kwart voor negen het natte en koude gras betreden. Mijn aanmoedigingen sorteerden weinig effect, want er werd met 7-3 verloren van Linschoten E3. En ook bij de daarna te nemen penalties was het geluk niet met hem: over...

Daarna op de fiets naar huis, onderweg nog even stoppend om de tegemoetkomende Job van zakgeld te voorzien. Hij moest een uitwedstrijd spelen bij ARC in Alphen. Thuisgekomen op een stoel neergeploft in afwachting van een welverdiende kop koffie, gaat de telefoon. 'Pap, kunt u met de auto naar het voetbalveld komen? We hebben niet genoeg vervoer.' Job dus. Koortsachtig overleg met Ineke, want als ík de auto meeneem, dan moet zíj om twaalf uur met Bart naar Bergschenhoek fíetsen voor zijn zwemles... De auto wordt vrijgegeven, (wie had het anders verwacht?) dus zónder koffie weer terug naar het voetbalveld alwaar een achttal wilde beesten bezit neemt van de banken.
ARC C9 dus. Stijf bovenaan met alle wedstrijden tot nu toe gewonnen. En ook het team van Job werd aan de zegekar gebonden: 5-3. Voor even teleurgesteld maar in de auto nog uitgelatener dan op de heenweg. Elke bocht wordt gebruikt om de auto een halve meter breder te maken. Er klinken luide kreten van de onderliggende personen die, op hun beurt, de volgende bocht weer gebruiken om verhaal te halen op hun collega's. Ik denk dat ik nu anderhalve rijstrook nodig heb om me een weg te banen door het verkeer. Volgens Job zijn er de volgende keer weer genoeg liefhebbers om in onze bus mee te rijden...

Bij ARC kreeg ik van Marjan een telefoontje dat moeder de Wit vanmorgen in het ziekenhuis is opgenomen met hartklachten. Later blijkt dat het waarschijnlijk gaat om een urineweginfectie die een hogere hartactiviteit veroorzaakt. Voor alle zekerheid zal ze in ieder geval nog een nachtje in het ziekenhuis moeten doorbrengen.

Vanavond ben ik in De Wijngaard en d'Amandelboom geweest. Eerst bij mijn vader, daar gaat het redelijk goed mee. Een nieuwe rolstoel gekregen die helemaal aan hem is aangepast. Ik raak niet uitgepraat over de rust die hij uitstraalt. Al zoveel jaren afhankelijk van verzorging. Al zoveel jaren te kampen met allerlei ongemakken. En dan toch zo'n groot vertrouwen in zijn Hemelse Vader. Ik ben er blij mee dat hij er zelf ook over kan spreken. Zijn verlangen om naar de Here te gaan is groot, maar hij heeft er vrede mee dat zijn tijd nog niet is gekomen.
Daarna naar mijn moeder. Ze voelde zich vandaag niet zo goed en was dus in d'Amandelboom gebleven. Met haar nog even heerlijk zitten praten over de verjaardag van de tweelingzussen (tante) Cock en Jans. Zussen van mijn vader. Ze was er vorige week geweest samen met mijn broer Nico. De verjaardagen werden gevierd in Rijnsburg in Hotel Den Hollander aan de Sandtlaan, honderd meter verwijderd van de geboortegrond van mijn vader en zijn broers en zussen. Nog wat foto's bekeken en ik kwam tot twee conclusies: De eerste dat pa ontzettend veel van zijn moeder weg heeft en de tweede dat hij vroeger een knappe verschijning was. Weten jullie dus meteen van wie ik het heb.....

En toen weer naar huis, waar nog een toetje wachtte: Een zaalvoetbalwedstrijd tegen Houweling Architecten. Een oefenwedstrijd, want onze reguliere partij was afgezegd omdat de tegenstander onvoldoende spelers op de been kon brengen. Het is een 9-5 overwinning geworden, hadden wij wel verwacht natuurlijk, maar ja, het moet wel eerst weer worden waargemaakt!

Tot zover mijn bijdrage voor vandaag. Het is tijd om het mandje in te gaan. morgen wacht weer een nieuwe dag met twee kerkdiensten. Welterusten.