Zondag 20 november 2011

Als we bij Bloemenveiling FloraHolland in Rijnsburg aankomen is het nog rustig. We kunnen zo doorrijden bij de ingang en vervolgens worden we naar een nog bijna lege parkeerplaats gedirigeerd. Daar nemen ze hun taak heel serieus en met veel precisie wordt de auto op een speciaal plekje neergezet. Een kwartier te vroeg, maar het feest kan beginnen!

En een feest zou het worden. Dat merken we al wanneer we de centrale zaal binnenkomen. Het is haast een stadionervaring. Je ogen moeten gewoon even wennen aan de grootsheid van het geheel. Alles is in wit uitgevoerd met centraal een groot podium, nu nog verborgen achter een neerhangend wit gordijn. Dáár gaat het straks allemaal gebeuren. We worden bij onze entree welkom geheten door de voorzitter van de Bloemenveiling himself, Bernard Oosterom.

Om ons heen zwermen jongemannen met tonnetjes bier en cola op de rug. Aan dorstige kelen geen gebrek, ze hebben hun handen vol met het inschenken van bekers. Anderen lopen met heerlijkheden voor hun buik: wraps en broodjes lamsvlees en bapao. Voorzichtig proeven we ervan. Niet omdat we bang zijn dat het niet lekker is, meer omdat het echte buffet om half acht nog moet beginnen. En je zal toch straks al vol zitten...

Zoals bij elk evenement in deze tijd hebben twitteraars de mogelijkheid om een boodschap te laten projecteren op grote schermen. Alles met hashtag #fh100jaar komt voorbij. Leuk, denk ik nog. Met mijn mobiel plaats ik ook een tweet. Daarna doe ik voor de gein nog een oproep aan mijn volgers om zich ook op deze manier in het feestgewoel te storten. Nou, ik heb het geweten. Uit het hele land verschijnen opeens boodschappen op het scherm met mijn naam erin...

De opening om kwart over zeven is met recht spectaculair. Op levensgrote schermen wordt opgeteld van 1911 tot 2011 met foto's uit de geschiedenis van Bloemenland Nederland. Daarbij klinkt de instrumentale versie van het Coldplaynummer Clocks. Een toepasselijke vondst! De klok, hét centrale instrument van een veiling. Daarna valt het doek en verschijnt op het podium diva Karin Bloemen ('lastig hoor, zo'n naam in het verkeer. Ik word altijd schuin afgesneden.') met een speciaal voor FloraHolland geschreven lied. Voorzitter Bernard Oosterom wenst allen een grandioos feest toe. Daarna is het podium weer voor Karin, begeleid door het groot FloraHollandkoor, bestaande uit medewerkers van de veiling.

Vervolgens is het tijd om door de verschillende zalen te dwalen en we doen ons tegoed aan het heerlijke eten dat daar op ons wacht. Van Marokkaans tot Spaans, van Italiaans tot Indisch, zelfs de gehaktbal en de kroket uit de automatiek zijn vertegenwoordigd. Intussen zingt Thomas Berge zijn keel schor in het House of Orange (echt iets voor Corien en Willie), draaien twee vrouwelijke deejays keiharde muziek in Club Purple en vermaken drie Amazing Stroopwafels lookalikes het publiek met toepasselijke liedjes over mannen met snorren en smachtende vrouwen. En dat alles in het gedrang van zo'n vijf- tot zesduizend bezoekers. Heel gezellig!

De apotheose van de avond wordt het optreden van Marco Borsato, voorafgegaan door The Voices of FloraHolland. De laatsten bijten het spits af met een spetterend optreden. Het laaiend enthousiaste publiek kan er geen genoeg van krijgen. Maar dan komt de hoofdact. Laat ik er kort over zijn: Wat mij betreft een regelrechte tegenvaller. De muziek was zo hard, we konden er tegen aanleunen. Een uur hielden we het vol, maar toen Marco terugkwam voor een toegift (Rood) zijn we gevlucht. Met suizende oren richting Bleiswijk. Het neemt niet weg dat we terugkijken op een superavond.

FloraHolland 100 jaar. Alle organisatoren hartelijk bedankt! Hier kunnen we nog wel een eeuw op teren.