Het was me het weekje wel… De perikelen rond het verjaardagsfeestje van de Sint. Eerst op school en daarna thuis. Natuurlijk hebben we eerst lekker en feestelijk gegeten met een marsepeinen pudding, overgoten met chocoladelettersaus. Die Mona maakt ook overal een feestje van. Toen eerst nog warme chocolademelk met banketletter, die ik van de zenuwen al niet meer door mijn keel kon krijgen. Maar wat was het gezellig, dat heerlijk avondje van Sinterklaas. Ik had het voor geen goud willen missen! De wind waaide daadwerkelijk door de bomen, in huis zelfs raasde hij. En toch wilde de goede Sint ook dit jaar weer komen. Omdat hij natuurlijk elk kind aardig vind.

Er werd weer flink aan de deur geklopt. En natuurlijk weet ik dat het allemaal toneel is, maar toch knijp ik hem wel een beetje hoor! Prachtige creaties kwamen uit het gekleurde Sint papier: glazen bier, reuze breiwerken, het boek van de Sint, een New Kid keet voor onze Rik en een prachtig voetbaldoel met een levensechte keeper Sam. Maar één surprise kwam me wel heel erg bekend voor, namelijk de laptop waar de vacuüm gezogen reuze hondenkop pantoffels van Klaas in zaten. Dat was namelijk de laptop die ik ’s morgens op school had gekregen. Jaja, sommige personen hier in huis maken zich er wel erg gemakkelijk vanaf.

Maar het ligt alweer achter ons. En Sint is al lang en breed weer vertrokken naar het warme Spanje. En wat had mama graag een weekje met hem meegegaan. Maar helaas voor haar, is het ook dit jaar weer niet gelukt! En tja, zeg nu eerlijk, wat zouden wij zonder haar moeten? Wat een bende zal het hier worden???

En toen volgde die grote teleurstellende voetbalwedstrijd van Ajax. Daar hadden we toch echt niet op gerekend! Misschien dat ik die grensrechter toch maar eens een brilletje moet sturen, want zelfs ik heb gezien, dat hij gewoon stond te slapen. Tot tweemaal toe hé, niet te geloven. Dit doet pijn tot diep in mijn Soccer Boyshartje. Wat een nederlaag! Ook broer Bart had er flink de balen van en kon er zelfs niet van slapen. En zo bleef het nog even flink herrie op onze slaapkamer, daar schrijf ik liever niet over… dat zal mijn moeder vast wel weer doen! Nou trusten maar weer, ik moet morgen vroeg weer op, ik word verwacht op de groene mat, tussen de palen van het doel. Nu maar hopen dat de grensrechter zijn vlaggetje goed gebruikt!