Zaterdag 10 december 2011

'Dus jij bent Kees? Dan moet jij Ineke zijn!'
Hij steekt ons de hand toe en lacht.
'En jullie houden zelf toch ook een weblog bij? Ja, ik weet alles hoor...'
Ze hebben hem goed geïnformeerd kennelijk.
'Maar ik haal je straks even in de uitzending, dan weet je ervan. Ik kom zo terug!'

Het idee kwam eigenlijk niet eens van onszelf. Ik werd opmerkzaam gemaakt door een bevriend echtpaar dat er ook was geweest, een week eerder. Bij Beeld en Geluid in Hilversum. Het audiovisuele archief van de Nederlandse omroepen. En zij kwamen er toen achter dat de Tijd voor Twee uitzendingen ook daarvandaan kwamen. Vanuit het Top 2000 café. 'Stonden we op twee meter afstand van Frits Spits!'

Oja, en ze hadden hem ook nog de groeten gedaan van mij. Dachten dat wij vrienden waren geworden door de tweespraken die ik dagelijks placht in te sturen. Nou, zo werkt het natuurlijk niet. Een Frits Spits heeft zoveel mensen aan de telefoon... Ik heb maar niet gevraagd wat hij toen zei. Voelde me zelfs wat opgelaten.

Maar goed, een uitzending van Tijd voor Twee live meemaken, dat was zo gek nog niet! En dus rijden we vrijdag, het werk is klaar, om half elf richting het Mediapark in Hilversum. Daar aangekomen kopen we meteen maar een ring waarmee we interactief door het hele gebouw kunnen dwalen. Ineke wordt begeleid door een digitale Bert van Leeuwen, terwijl Sacha de Boer mijn gids is.

In het gebouw staan her en der groepjes jongelui, maar ook ouderen, met camera's en microfoons. Kennelijk worden er diverse workshops filmmaken georganiseerd. Een man rent luid schreeuwend de trap op. 'Ze is boven! Ze is boven!' Alles lijkt in scene gezet. Als wij onverhoopt voor een camera langslopen horen we iemand verzuchten: 'O nee hè, moet het wéér over!'

Om twaalf uur zoeken we het Top 2000 café op. Daar zit Bert Haandrikman, de vrijdagse vervanger van Frits Spits, al klaar aan een tafeltje met koptelefoon op en microfoon voor zich. Ik kan het niet nalaten om even te seinen naar Thea Verweij van de regie. Een blik van herkenning verschijnt in haar ogen. 'Leuk dat jullie er zijn!' Even later zie ik haar met de presentator smoezen.

De live band laat inmiddels flink van zich horen. Voor de zangeres blijkt hoog bezoek aanwezig. Henk Jan Smits, oud jurylid van Idols, komt speciaal voor haar. En inderdaad, ze kan prachtig zingen. Ook de tekenaar van Fokke en Sukke, Jean-Marc van Tol komt opdraven als stamtafelgast. Nee, een paar tweespraakbordjes maken je echt nog niet tot een Bekende Nederlander. Daar is meer voor nodig. Al gaf Bert Haandrikman dan wel even de indruk.

Als we de parkeergarage uitrijden zien we vijf politieagenten op een verdacht uiziende man aflopen. Eén spuit hem met pepperspray in de ogen. Zijn vrouwelijke collega krijgt ook wat druppels in haar gezicht en is niet blij. We zoeken de camera's. Die zijn er niet. Zou dit dan wél echt zijn? Ehm... aan het gezicht van de agente te zien wel ja...