Zaterdag 24 december 2011

Nadat ik onze nieuwjaarskaarten in de postvakken in de kerk heb gestopt rijd ik weer naar huis. In het programma Spijkers met koppen val ik middenin een gespek met Judith de Leeuw over haar film Overal spullen. Zij poneert de stelling dat sommige spullen gemaakt zijn om kapot te gaan. En ze noemt daarbij als voorbeeld printers. Nou, mijn gedachten hoeven niet eens zo ver terug te dwalen...

Ik zag er tegenop dit jaar. Tegen het maken van opnieuw een nieuwjaarskaart. We doen het al heel wat jaren met liefde hoor, daar niet van. En we weten dat het gewaardeerd wordt. Tenminste, ik zie het als een blijk van waardering als mensen ons vertellen dat ze de kaart in de wc hebben gehangen. 'Hebben onze gasten iets te lezen...' Oké, dat er een luchtje aan zit nemen we voor lief.

Maar ja, probeer na zes jaar maar weer eens wat origineels te bedenken. Dat lukte me gewoon niet meer. En daar kwam bij dat de kleurenprinter op de tuin al een aantal maanden slechts met de grootste moeite aan de praat te krijgen was. De papierdoorvoer weigerde steeds. Vastlopende blaadjes. En om ze nu allemaal een voor een te gaan afdrukken... Maar goed, het ding was nog geen vier jaar oud!

Het alternatief was de laserprinter gebruiken. Maar wie zit er op een zwart-wit velletje te wachten? Dat werd hem dus ook niet. Dan maar thuis uitprinten, zei Ineke. Nou, je wilt niet weten wat we met die HP al voor een trammelant hebben gehad. Maar ja, je moet toch wat? Of... Ik besloot eens bij Infomatique te kijken. En ja hoor, voor 55 euri een nieuwe all-in-one printer. Of ze nog iets met mijn vier overgebleven cartridges Canon PG-50 konden? Hoe oud waren die al? Meer dan een jaar? Nee, die kon ik niet bij hen verpatsen. Grrr, en die inkt is juist zo duur...

En zo stond er dezelfde dag een spiksplinternieuwe Canon MX360 op m'n bureau. Hoe kunnen ze het ervoor maken. Nu alleen nog een nieuwe kaart bedenken. Dat laatste liet ik dus maar aan Ineke over. Creatief met taal lukt me nog wel (de achterkant) maar in beelden (de voorkant ja) is zij beter. En even later stond de printer vrolijk te snorren. Tenminste... na een paar blaadjes zag ik vuile vegen verschijnen. Maar gelukkig, dertig pagina's verder loste dat vanzelf weer op. Als het goed is zorgt PostNL nu voor de rest.

Als ik uit de auto stap en naar binnen loop hoor ik Ineke mopperen. 'De printer doet niks meer!' Ze is bezig met uitnodigingen voor Sam z'n feestje in januari. 'En nu ben ik het document ook nog eens kwijt!' Gaat lekker zo... Wat zei die vrouw nou? Drie jaar is de levensduur van een printer? Hm, zal aardig kloppen. Nu snap ik ook waarom ze zo goedkoop zijn. Ik hoop wel dat de cartridges ook op zijn.