Maandag 10 april 2006

'Aan de telefoon heb ik Kees van Egmond uit Bleiswijk. Goeiemiddag Kees!' 'Goeiemiddag Frits.' 'En Kees, heb jij je al opgegeven voor De Gouden Kooi?' "Nee hoor Frits, dat is niets voor mij'. 'Maar Kees, je kunt er 1 miljoen euro mee winnen!' 'Geld maakt niet gelukkig Frits.' 'Hoe vind je dan het idee voor zo'n programma. Een aantal mensen die elkaar moeten wegpesten om een villa en een geldbedrag te winnen?' 'Waanzinnig, Frits.' 'Bedoel je dat positief Kees?' 'Nee, Frits, ik bedoel waanzinnig in de ware betekenis van het woord.' 'OK, het is duidelijk Kees. Daar kom-tie dan: Twee pestkoppen geven zich op voor de Gouden Kooi zegt de een tegen de ander...'

Zo ongeveer ging het gesprek dat ik vanmiddag had op de radio met Frits Spits, de presentator van het Radio 2 programma Tijd voor Twee. Onderwerp van de tweespraak was het programma De Gouden Kooi dat John de Mol van plan is binnenkort te gaan uitzenden. Tien deelnemers die met elkaar de strijd aangaan om een villa en een geldprijs in de wacht te slepen. De bedoeling is om elkaar zo te sarren en te pesten dat er uiteindelijk één overblijft. Degene met de langste tenen gaat het eerst, die met de langste adem wint de pot, zoiets. Een programma dat een jaar lang moet duren.

Ben ik even blij dat we geen Talpa kunnen zien...
Pesten en plagen, het is ook in ons gezin regelmatig onderwerp van gesprek. Pesten mag niet, plagen wel, mits het met mate gebeurt en er op tijd gestopt wordt. Maar ja, waar ligt de grens?

Voor de een wat verder dan voor de ander. En dus hebben we nog weleens discussie over wat nog wel en wat niet meer kan. Komt nog bij dat de een veel gevoeliger is dan de ander. Vooral als het om vermeende 'verkeringen' gaat dan willen de gemoederen nogal eens hoog oplopen. Dat was vroeger met Klaas, we hoefden de naam Angelique of Marieke maar te noemen en hij zat al tegen het plafond. En toch, door steeds weer te zeggen dat het toch niet erg is als je daar een beetje mee geplaagd wordt ging het stukje bij beetje beter.

Op dit moment zit Bart in die fase. En als je dan drie broers en een zus boven je hebt die er wel pap van lusten... We maken er een sport van om ze op dat punt weerbaarder te krijgen. Ik noem het weleens het voordeel van een gezin met kinderen. Thuis kunnen ze sparren, zodat ze buiten wat steviger in hun schoenen staan. Tegelijk houden we ze wel voor dat ze naar andere kinderen toe voorzichtig moeten zijn. Maar ja, we hebben niet de illusie dat ze daarin volmaakt zijn... Mocht u daar voorbeelden van hebben, we staan open voor kritiek!

O ja, ik had het over Frits Spits. Twee pestkoppen geven zich op voor de Gouden Kooi zegt de een tegen de ander: 'Voor jou is het jammer dat het niet om de lelijkste gaat...'

Kom je een keer op de radio, is het met zo'n pestzin...