Tja, hoe zal ik beginnen, ‘k ben een beetje van mijn stuk... Vandaag was de dag dat we afscheid moesten nemen van onze lieve juf van Leeuwen. Ik kan u wel vertellen, afscheid nemen doet mij groot verdriet. In mijn kleine hartje zit een barst! Vanmorgen aan de keukentafel repeteerde ik mijn afscheidslied voor mijn geliefde juf en dat liedje gaat zo: Juf van Leeuwen gaat nu weg, dat vinden wij niet fijn. Maar gelukkig zal ze nog wel heel vaak op school zijn. Juffrouw zwaait u dan naar mij, dan worden wij weer blij, juffrouw zwaait u dan naar mij, dan worden wij weer blij!

Mama verschoot van kleur, toen ze haar nachtegaaltje hoorde zingen. Ik dacht eerst dat het door emotie kwam, maar nee, al snel begreep ik dat ze deze belangrijke dag helemaal vergeten was. Ik zei direct: adem in, adem uit, ontspan mama. Dat hoor ik namelijk wel vaker de laatste paar dagen.

Wat was het probleem? Ik had geen cadeau en deze juf is goud waard! Snel rukte mama het laatst gemaakte paaswerkje van de crèche+ van de muur en krabbelde er iets op. Het werkje werd opgerold en een mooie lint er omheen geknoopt, zo daar moet de juf het maar mee doen! Schandalig, echt in één woord schandalig! Ik zei nog: Mam ga naar de winkel en koop gewoon een roos. Ook de moeders waren uitgenodigd om afscheid te komen nemen.

In het speellokaal zaten alle kleuters klaar. Op de deur van de klas hing een bord waarop stond: verboden voor juf van Leeuwen. Maar na een aantal keren flink hard haar naam te hebben geroepen, kwam de juf te voorschijn. Helemaal verbaasd! Er werd een poppenkast voorstelling gegeven. Natuurlijk waren de poppen ook zeer verdrietig, maar ze bedachten een plan, ze bakten een cake en hingen slingers op. Natuurlijk kochten ze ook een cadeau. Zo kwam alles toch nog goed! De juf kreeg een prachtig kookschort, met al onze bijde-handjes erop, zo kunnen wij de juf altijd een handje helpen in de keuken. Ook kreeg zij een prachtig boek vol herinneringen van al haar schatjes in de klas.

Tja, en toen kwam het moment dat wij zelf de juf een handje mochten geven en evt. een pakje, wel of niet zelf gemaakt. En ja hoor, sta ik daar met mijn tweedehands paaswerkje van de crèche+. Gelukkig kwam mama op mij toegesneld en duwde mij een prachtig koekblik, gedecoreerd met grachtenpandjes in mijn handen. De raampjes waren open en toen ik naar binnen gluurde door die piep kleine raampjes, zag ik heerlijke koekjes. Als de koekjes op zijn, kun je er een kaarsje in branden, tjonge wat zal dat gezellig zijn. Ja, die mam wilde mij toch niet voor aap laten staan! Ik stond te dringen in de rij en eindelijk mocht ik de juf mijn schatten geven. Weet je wat ze zei? 'Bedankt hoor jongen, dat paasschilderij vind ik echt prachtig.' en 'zal je goed je best doen bij de nieuwe juf? Dan wordt je vast snel groot, net als je broer Job.' Tjonge daar kijk ik nou echt naar uit, zo reuze groot worden als mijn broer Job! Wij kregen van de juf allemaal een prachtige bellenblazer. Ik begon direkt te zingen: Kom je bellen blazen, blaas ze laag en hoog, bellen in de kleuren van de regenboog, la, la, la, la... Tja, en als een zeepbel vliegt nu ook mijn juf er vandoor! Dag lieve juf, vaarwel, wat zal ik u heel erg missen!

Dikke kus van Sam.