Zaterdag 15 april 2006

'Ik wil die auto!' 'Née, ík heppum!'
Slaperig probeer ik de stemmen te verdringen.
'Laat los Bart, Sám had die auto eerder!'

De meeste dromen zijn bedrog maar als ik wakker word dan is het waarheid, tóch... Het is half negen op stille zaterdag, alleen schijnen onze kinderen daar nog nooit van gehoord te hebben. Ik merk dat mijn geliefde vrouw ook wakker is geworden door stemmen in haar hoofd. We wachten gespannen af welke van onze nazaten het eerst zijn opwachting zal maken in de ouderlijke slaapkamer om zijn gelijk te halen. We horen een deur en ja hoor, daar is-tie dan: Sam. Het onderwerp van discussie met zich meevoerend, een lego-auto. Normaal gesproken, als hij gezellig in bed kruipt of na een angstdroom, dan is Ineke zijn favoriet, maar moet er worden rechtgesproken dan blijkt papa de aangewezen persoon. 'Pap, ik had deze auto en nu wil Bart hem hebben.' 'Waar is je zwaard?' vraagt Ineke. Ook nu blijkt weer dat zij een ochtendmens is. Toch voel ik meer voor vredestichting. Ik vraag aan Sam wat hij met die auto wil gaan doen. Als hij dat niet weet stel ik voorzichtig voor dat hij hem dan misschien wel aan Bart kan geven. In mijn achterhoofd de verlokking van nog even sluimeren, nog even slapen... De Benjamin denkt na en verdwijnt weer naar het front. In de verte hoor ik hem zeggen: 'Oké dan, jij mag hem hebben.' Naast me smelt Ineke weg. Maar Bart blijkt het hart op de juiste plaats te hebben: 'Dan mag jij deze vrachtauto.' Ik zei toch 'de mééste dromen zijn bedrog...

Het was me het weekje wel. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, hard werken voor slechts weinig baat. Nee, ik ga niet lopen klagen, maar lekker is het wel om dan op zaterdagmorgen even uit te kunnen slapen. We hebben de afgelopen weken veel bloemen geoogst. Vooral de witte Matricaria (Baya) bracht niet veel geld op. Slechts 12 eurocent per tak terwijl de kostprijs op dit moment zo rond de 21 cent ligt. Gelukkig compenseert de gele Victory dit enigszins, maar ja, die wordt op Tuin 1 geteeld door mijn broers en aangezien wij nogal competitiegericht zijn...

De lage prijs voor de witte Matricaria is overigens goed te verklaren. Een collega in Noord Brabant heeft recentelijk zijn kasoppervlakte verdubbeld naar ruim 40.000 m2 en daarbij ook nog eens gemeend het grootste gedeelte te moeten volzetten met Baya. Gevolg is een fikse aanvoerstijging van de kleur wit en een navenante daling van de prijs. Waarmee weer eens is bewezen dat vraag en aanbod in balans moeten zijn om een fatsoenlijke prijs te kunnen krijgen. Laten we hopen dat in het zuiden van het land deze boerenwijsheid ook wordt ontdekt...

Het is weer de tijd voor de jaarlijkse stoombeurt van de grond. Om onkruid en schadelijke schimmels en insecten onder de duim te houden wordt elk jaar de grond gestoomd. Eerst wordt door een tractor de grond gespit, waarna er een zeil overheen wordt gelegd. Dit zeil wordt op de plaats gehouden met zware ankerkettingen van per stuk een meter lang. Vervolgens wordt er stoom van 115 graden Celsius onder het zeil gespoten waardoor het bol gaat staan. Gedurende een uur of vijf wordt de grond op deze manier verhit zodat de bovenste dertig centimeter wel 100 graden kan worden. Daarna halen we de kettingen van de randen af, trekken we het zeil naar het volgende vak en herhalen de hele procedure. Gelukkig niet achter elkaar door, we doen ongeveer een vak per dag. Dit betekent dat we tot eind juni de tijd hebben om de hele tuin te stomen.

Het heeft wel wat, dat stomen. Ik ben zeer gecharmeerd van de reuk die het met zich meebrengt. Nee, niet van het zweet maar het luchtje van de stoom en de gekookte grond. Heerlijk. Daar denkt onze geliefde medewerkster Adrie heel anders over, die vindt het maar stinken! Smaken verschillen, dat blijkt maar weer.

Stille zaterdag dus. Een kil graf. Volgelingen van Jezus die, vermoed ik, niet wisten waar ze het zoeken moesten. Was alles nu voorbij? En dan die volgende morgen. Lééft hij? Echt waar?
En nu nog steeds. Jezus Christus leeft. In de hemel bij zijn Vader. Daar maakt Hij alles klaar voor straks, als wij voor altijd samen met Hem mogen zijn. Zoals dominee van den Berg gisteren zei: Het is volbracht, houd je daar maar aan vast. Al heb je het nog zo moeilijk, valt het leven je zwaar, ben je verdrietig of ziek. Het is gebeurd! Jezus heeft voor onze zonden betaald. Geloof dat, geloof in Hem en het zal goed komen.
Halleluja!