Woensdag 22 februari 2012

De tweede dag is het moeilijkst zegt hij altijd. Dan komt de hoofdpijn opzetten. Hij kan het weten, want hij doet het volgens mij al meer dan dertig jaar. En niet alleen in februari hoor. Nee, de laatste keer, vorig jaar, viel de Ramadan in augustus. Ga er maar aan staan. Niet eten en drinken van zonsop- tot zonsondergang. In de zomermaanden een ware beproeving. Vertel hem wat vasten is...

Het zit in de lucht. Iedereen heeft de mond er van vol. Van vasten bedoel ik. Maar dan niet zoals de bij ons werkende moslim het doet. Nee, wij noemen het vasten als we vrijwillig in de vastentijd afzien van een bepaalde luxe. Of moet ik zeggen 'van een verslaving'? Want vandaag is het aswoensdag. Carnaval is voorbij, de voorbereiding op Pasen begint. Veertig dagen vasten. De zondagen niet meegerekend. Dan mag je gewoon je ding doen.

Opgegroeid als vrijgemaakt jongetje was ik er onbekend mee. Vasten? Ja, dat deden ze in de tijd van de Bijbel. Daar hoorden ook in zak en as zitten bij. Mensen die zwaar gezondigd hadden en tot inkeer kwamen deden dat. Denk aan Ninevé nadat Jona zijn onheilsboodschap had verkondigd. David, toen het kindje van Bathseba ernstig ziek werd. En de discipelen van Jezus deden het juist niet. ‘Bruiloftsgasten kunnen toch niet vasten zolang de bruidegom bij hen is?'

En ik wist natuurlijk van het roomskatholieke gebruik. Eerst carnaval vieren en daarna vasten. Veertig dagen lang. De lijdensweken. Maar ik kende niemand in mijn omgeving die daar serieus werk van maakte. Nee, de moslim die in 1999 bij ons in dienst kwam liet me van dichtbij kennismaken. En elk jaar spreek ik mijn bewondering voor hem uit. Zoveel zelfdiscipline. Petje af.

Daarom moet ik af en toe wel een beetje lachen om het vasten-light van deze tijd. De kurk blijft op de fles. Of er wordt geen tv gekeken. Niet getwitterd of gefacebookt. En het liefst wordt dat ook nog rondgebazuind. Alsof men het doet om een complimentje van anderen te krijgen, meer dan dat men het om... Ja, waarom zou je het eigenlijk doen? Om je te richten op God misschien? Dan hoef je het zéker niet aan anderen te vertellen... Als Hij het weet is het genoeg.

Het mag duidelijk zijn, ik doe niet mee. Alcohol drinken doe ik sowieso al zeer matig, tv-kijken verveelt me al snel en twitter heeft me niet in de greep. Limericks maken is wel een verslaving maar in de zomervakantie kick ik daar jaarlijks twee weken vanaf. En bovendien, wees eerlijk, dat is toch geen vasten... Moslims zouden zich schamen...

Nee, de enige reden die ik zou kunnen bedenken om wel te vasten staat in de badkamer, weggestopt onder een kast. Hij liet me zondagavond nog schrikken. De weegschaal. Veertig dagen was het toch?