'Ze noemen het social media, maar ik noem het a-sociaal.' Het is niet de eerste keer dat ik hem erover hoor. Toen hij merkte dat ik twitterde vielen z'n ogen er haast uit. 'Jij? Dat had ik nou niet van je verwacht...' Helaas, ik moest hem teleurstellen, het was niet anders. Soms vallen mensen tegen, dus waarom zwagers niet?

Ik zit vandaag precies drie jaar op Twitter. Er is namelijk een twitteraccount, @Twopcharts, dat dit bij houdt en de jarige gebruikers laat weten dat ze verjaren. Het eerste jaar was ik nog niet echt druk met twitteren, maar de laatste jaren is het gegroeid. Natuurlijk ook mede dankzij de grotere groep twitteraars in mijn directe omgeving.

Ik heb niet de behoefte om aan Facebook te beginnen. Dat gaat me net weer iets te ver geloof ik. Een eigen website is mooi genoeg. Het gaat ons meer om het schrijven van een leuke weblog dan om het te hooi en te gras plaatsen van foto's, liedjes en 'likes'. En ik begrijp dat Facebook toch vooral daar voor gebruikt wordt. Tot het moment dat we feestjes gaan missen omdat de uitnodigingen alleen maar per FB verzonden worden natuurlijk. Dan moet je wel.

Maar hoe sociaal is de social media nu? Want terecht wees mijn zwager op de tallozen die met een beeldschermpje voor hun neus zitten. Er is geen fatsoenlijk gesprek meer te voeren met ze. Altijd wel weer een ander die hun aandacht vraagt. WhattsApp, Twitter, Facebook, alles kun je immers volgen met zo'n smartphone. Om over Wordfeud maar te zwijgen. A-sociale media zou een beter woord zijn.

En ik beaam het. Hier thuis gaat het net zo. Nog even en we hebben allemaal een schermpje voor ons neus. En je concentreren op een gesprek in de huiskamer is best moeilijk als je tegelijkertijd met iemand anders zit te whappen. Ineke wordt er weleens tureluurs van. Ook van mij. 'Sinds je die nieuwe mobiel hebt zit je er steeds mee in je hand!'

Zou het een hype zijn? Is het een kwestie van tijd en normaliseert het daarna? Of kun je het beschouwen als het lezen van een boek? Dan verwacht je ook niet dat het lezen steeds wordt onderbroken om mee te praten. Maar ja, een boek lezen doe je ook niet tijdens het koffiedrinken of de borrel. twitteren, whappen en even op nu.nl kijken wel. Ik ben er voor mezelf nog niet uit. Maar ik kan me voorstellen dat het een ander kan frustreren. Besta ik nu nog voor je, of niet?

Tja, voor een 45-jarige zijn dat nog vragen. Voor onze kinderen niet. Die weten niet anders. Of moet gewoon iedereen maar aan de smartphone?