Dinsdag 25 april 2006

Alsof we het van tevoren wisten. Wat een schitterende dag om de Keukenhof met een bezoek te vereren! Een paar weken terug hadden Ineke en ik al afgesproken dat we dit jaar richting Lisse zouden gaan. En omdat het werk deze week goed te doen was, besloten we gisteren dat het vandaag dan maar moest gebeuren. Zo gezegd, zo gedaan. De kinderen naar school, de badkamer nog snel een schoonmaakbeurt (Ineke), de bloemen geoogst (Kees) en om even over half tien kan het schoolreisje beginnen. De ochtendspits blijkt opgelost, alleen vanaf de afslag op de A 4 richting Lisse rijdt het verkeer langzaam. Het mag de pret niet drukken, bovendien hebben we gespreksstof genoeg. Nu al zijn er auto's met Duitse nummerborden die de file benutten om een foto te maken van de kleurige bollenvelden.

De parkeerplaats bij de Keukenhof loopt al aardig vol, aansluiten is het parool. De zon schijnt door een licht waas op onze hoofden en het besluit om de jassen maar in de auto te laten is snel genomen. Bij de kassa staan de toeristen rijen dik te dringen. Wij niet, met dank aan Herman en Inge Vermeer die ons hebben laten delen in hun overvloed aan toegangskaartjes. Als we door de drukte heenschuifelen wanen we ons bij de toren van Babel. Alle stammen, talen, volken en naties lijken vertegenwoordigd. De foto- en videocamera's blinken ons tegemoet. Een draaiorgel laat de tulpen uit Amsterdam tot klinken komen. Het vakantiegevoel dringt zich bij ons op.

En laat ik het meteen maar zeggen: we zijn verrukt door de bloemenpracht die we in de Keukenhof aantreffen. Wat een schitterend park is het toch. Tulpen, narcissen, hyacinthen, muscari (blauwe druifjes), frittillaria (keizerskroon), ze staan er allemaal prachtig bij. Harde felle kleuren, zachte pasteltinten, heerlijke zoete geuren, in een woord fantastisch. En dan ook nog eens een zonnetje en een heerlijke temperatuur. We voelen ons gelukkig en omdat daar een cappucino met appelgebak bij hoort zoeken we meteen maar even een terrasje op om van deze goede dingen des levens te gaan genieten.

Als we onze bestelling afrekenen zegt de cassière vriendelijk: 'Zo, en dan straks even door het park heen rennen?' Ik, in de veronderstelling dat ze dat bedoelt: 'Nee hoor, de kinderen komen pas om half vier uit school dus we hebben de tijd.' Blijkt ze de calorieën op het oog te hebben! Dan vraag ik je...

Tijdens onze wandeling door de hof van Lisse komen we ook langs een man die geknield op een rubber matje ligt. Ik wil hem eerst attent maken op het feit dat Mekka toch echt de andere kant op is, maar kom net op tijd tot ontdekking dat hij gebogen ligt over zijn superdeluxe fotocamera. Al zijn aandacht is gericht op een hyacinth die hij tot aan de stampertjes in een plaatje wil vangen. En geloof het of niet, als we anderhalf uur later op dezelfde plaats terugkeren zit hij nog steeds op zijn knieën, deze keer bij een roze hyacinth.

Het lijkt er trouwens op dat de mensen van de Keukenhof geen rekening hadden gehouden met zo'n grote toeloop vandaag. Bij de restaurants waren niet genoeg broodjes en soep voorradig. De dienbladen met lege borden en glazen werden op de grond gezet omdat er geen karretjes meer beschikbaar waren, kortom er was gewoon te weinig personeel aanwezig. Er viel geen onvertogen woord bij de bezoekers, al vond onze tafelgenoot uit Noord Brabant zijn broodje met enkel boter wel wat karig...

Om half drie is het tijd om de uitgang op te zoeken. Het draaiorgel wordt nog steeds bewonderd door de talloze Aziaten en Amerikanen. De terrassen zitten mudvol. Lisse bruist vandaag. Een dagje naar de bollen is aan te raden, zeker met zulk weer. U hebt nog de tijd tot 21 mei a.s.