'Pap, hebt u die preek nog voor me uitgeprint?'
'Preek?'
'Ja, ik moet beamen vanmiddag en in die preek staat welke dia's er getoond moeten worden. Ik heb hem naar u gemaild net.'
'Oké, ik loop naar de tuin, dan print ik hem wel even uit...'

Half drie kerk 's middags is vroeg. Veel te vroeg voor iemand als ik die graag nog anderhalf uur op de bank de achterkant van z'n oogleden wil bestuderen. Maar ja, als de preekvoorzienster alleen een predikant heeft kunnen strikken die om die tijd kan komen omdat hij daarna al een andere afspraak heeft, dan moet je wel. En zo staan we om twee uur alweer klaar om in de auto te stappen. Mét preek. Even schiet door m'n hoofd dat we net zo goed thuis kunnen blijven. Lees ik hem zelf wel ;-)

Voor zo'n vroege middagdienst valt de opkomst me nog niet tegen. De voorste drie rijen in het middenvak leeg maar het kan erger weet ik van de laatste tijd. De zijvakken zitten behoorlijk vol. Als even later de kerkenraad binnenkomt zie ik hoe een diaken me iets probeert duidelijk te maken. Geen dominee? Ik kijk op mijn horloge. Vijf over half drie al. En een ouderling met de microfoon op z'n hoofd? Gek...

De predikant is nog onderweg wordt ons even later meegedeeld. Maar we gaan toch alvast maar beginnen met de liturgie. Zegen, zingen, bidden, bijbellezen. En maar hopen dat hij dan is gearriveerd. Ik krijg een flashbackervaring. Katwijk, ergens jaren zeventig. Ds. Breen was al vertrokken naar zijn nieuwe gemeente Amsterdam maar zou weer eens voorgaan in zijn oude gemeente. Eén probleem: Hij had geen rijbewijs. En dus ging mijn broer Hans hem ophalen in 020.

Dat werd dus probleem twee. Ze kwamen vast te zitten in het verkeer omdat Ajax die dag een thuiswedstrijd speelde. En het duurde maar en het duurde maar. Vandaar dat de dienst alvast werd begonnen met zegen, zingen, bidden en bijbellezen. Hij was net op tijd binnen voor de preek. Opgelucht werd er ademgehaald.

Dat geluk hebben we vanmiddag niet. Marjan is tijdens het zingen van een lied al naar voren gelopen om de preek bij de ouderling te brengen. En deze held (ga er maar aanstaan!) begint dus ten langen leste maar met het voorlezen ervan. Want ook al komt de dominee dan over tien minuten zoals hij telefonisch aankondigt, hij moet daarna weer door naar een andere wachtende gemeente. Dus om nog meer oponthoud te voorkomen...

En ja hoor, tegen het einde van punt 1 komt hij binnen. Verontschuldigt zich dat hij de weg is kwijtgeraakt en hoopt maar dat we hem kunnen vergeven. Ach, we liggen op schema, lees ik in de ogen van Sam en Rik naast me. Nu maar hopen dat hij ons in de rest van de dienst de juiste Weg wijst...