Welkom in de kleinste stad van Nederland. Een stad met schaal 1:25 (wat dit inhoud zal mij een worst wezen) maar een weergave geeft van een echte Nederlandse stad en haar omgeving. Ik voelde me reuzegroot en kon overal overheen kijken. Een stad die een staaltje van verbluffende architectuur door de eeuwen heen laat zien waar Nederland terecht trots op mag zijn (heb ik uit de folder). Raad u het al? Weet u waar ik het over heb?

Maandag 1 mei zijn wij hier onder moeders paraplu doorheen gewandeld. De Domtoren van Utrecht, Stadhuis van Gouda, Frans Halsmuseum, het Binnenhof in Den Haag, het beeld van Bartje in Drente, ‘k wist trouwens niet dat onze Bart het al zover geschopt had! Het Anne Frankhuis in Amsterdam, het Koninklijk Paleis op de Dam, ja u zal het geloven of niet maar hier ben ik in nog geen dag tijd langs geweest en nog veel meer gebouwen, vliegvelden, dierentuinen enz... We zagen branden die geblust werden, kermis in volle gang, vliegtuigen die vol gestopt werden met koffers, treinen reden af en aan, boten voeren heen en weer, ’t was echt geweldig om te zien! Ik keek m’n ogen uit en liep m’n kleine beentjes uit m’n ....

Ik kreeg bij de ingang een heus paspoort. Om de wandeling zo aangenaam mogelijk te maken konden we gebruik maken van de route, die aangegeven stond met gele stippen op het wandelpad. Maar dat deden wij natuurlijk niet! Wij liepen kriskras door de miniatuur stad heen. Weet u het al? Ach, zal ik het dan maar verklappen, het was natuurlijk Madurodam. Mama had appelmoesdeksels gespaard en zo kregen wij korting op de entree kaartjes. Ik moet u wel vertellen dat de appelmoes ondertussen uit mijn neus en oren kwam. Maar vooruit, het was voor een leuk doel!

Ook mochten we een bezoek brengen aan de Magic Icehal in Madurodam, dat was koud! Onze natte haren, van de regen, begonnen prompt te bevriezen, het was –10° Celsius in die hal. Bitter, bitter koud, onze voeten knersten in de sneeuw. Er was een stad van ijs gebouwd van Chinese en Nederlandse gebouwen. In het kader van Rembrandts (nooit van deze beste man gehoord) 400e geboortejaar was er ook een levensgrote Nachtwacht uit ijs gebeeldhouwd. Ook kon je de g(k)ouden koets van Hare Saaie Meid bewonderen, helemaal van ijs. Er was ook een glijbaan van ijs gemaakt, met allemaal mooi gekleurd licht daarin en natuurlijk ben ik daar vanaf gegleden. De sculpturen waren vervaardigd uit enorme ijsblokken door een team Chinese ijskunstenaars.

We mochten ook een rondrit maken met een treintje, dat was fijn, want dan zaten we weer even droog. Ook was er een poppenkastvoorstelling van Pinkeltje, want dat wist u misschien nog niet maar Pinkeltje woont in Madurodam. Ondanks het druilerige weer hebben we het toch reuze naar ons zin gehad! Onder weg naar huis vielen mijn oogjes toe en droomde ik over dat aardige mannetje Pinkeltje in Madurodam. Ik hoop nog eens een bezoekje bij hem te brengen en een kopje thee te drinken. Tot ziens lieve Pinkeltje.