Natuurlijk ben je trots bij een diploma-uitreiking. En natuurlijk is helemaal waar wat Manager Onderwijs-Tweede Fase Van der Vloed zei: dat er nooit meer iemand naar de cijfers op je diploma vraagt. Maar stiekem zat ik toch wel even heel erg trots te zijn toen decaan Henk van Lien vertelde dat Klaas met een gemiddelde van 7,77 voor alle Havo-examenvakken het hoogst had gescoord dit jaar. Om er meteen bij te bedenken dat hij het niet van mij heeft...

Ooit, dertig jaar geleden alweer, heb ik ook zo'n diploma-uitreiking meegemaakt. Ik moet er naar toe zijn geweest met mijn ouders. In Rijswijk. Maar ik kan me er helemaal niets meer van herinneren. Het enige dat ik nog weet is dat ik met vier zessen en twee zevens slaagde voor mijn Mavo-examen. Opgelucht en blij. Dat was klaar. Ik kon eindelijk gaan werken.

Van Klaas wisten we dat hij kon leren. Dat bleek al uit zijn Cito-score op de basisschool. Havo/VWO zou het worden. Maar na een jaar brugklas werd ons te verstaan gegeven dat VWO waarschijnlijk net iets te hoog gegrepen was. Uit een test bleek dat hij het qua koppiekoppie wel kon hebben, maar de instelling ontbrak er een beetje aan. Ik snapte precies wat ze bedoelden. Hij lijkt een beetje op mij zeg maar. Wat dat betreft tenminste.

De jaren daarna verliepen zonder problemen. Ehm... Ik heb het over zijn leerprestaties. Nooit hebben we hem achter z'n broek hoeven aan te zitten omdat er cijfers opgehaald moesten worden. Het leek hem moeiteloos af te gaan. Want om nu te zeggen dat hij veel en hard moest leren? Nee, in Call of Duty zijn meer uren gaan zitten.

En dan nu dus zulke cijfers. Op de terugweg naar huis verwoordt hij zelf ons gevoel: 'Ik heb er spijt van dat ik geen VWO heb gedaan.' En even later: 'Als ik nu volgend jaar in één jaar mijn propadeuse haal bij die studie technische bedrijfskunde dan kan ik opstromen naar de universiteit.' Het moet toch niet gekker worden. Alsof hij opeens de geest heeft gekregen.

Nogmaals, van mij heeft hij die instelling niet. Dan dus toch van Ineke.