En zo is het opeens weer vakantietijd. Scholen sluiten de deuren, de wekkers blijven uit 's morgens en bedrijven worden gerund, voor een deel, door vakantiekrachten. Oja, en op de radio klinken nu zomerse hits in plaats van normale nummers. Wat ook het verschil mag zijn. Nu het weer nog.

Vakantie. Ik keek er naar uit hoor, vroeger. Niet dat wij zulke kampeerders waren. Integendeel. Ik heb pas op mijn 21ste in een caravan geslapen geloof ik. Wij woonden in Katwijk dus we zaten vaak op het strand. Of in Panbos of Meijendel. En 's avonds gewoon weer lekker in je eigen stapelbed.

Maar vanaf halverwege de jaren zeventig kwam daar verandering in. Mijn oudste broer trouwde en ging wonen in Wezep. Wezep! Wat een eind weg was dat... Maar het opende wel nieuwe mogelijkheden. Woningruil bijvoorbeeld. Zij naar het strand, wij naar de Veluwe. Tjonge, wat hebben we daar gefietst. Tussen de vele kazernes door. En die taal. Onverstaanbaar voor een jochie van tien.

Ik kan me ook nog een jaar herinneren in een vakantiehuisje in Marterhaar, vlakbij Koekange. Zaten we met z'n achten in, waaronder twee getrouwde broers. De tuin was een zootje, dus het eerste dat we op maandagochtend gingen doen was de tuin wieden. Fijn hoor. En elke avond ging m'n vader er even met de schoffel doorheen. Stel dat het onkruid weer zou groeien.

Dat was heel anders dan nu. Nu pakken we de caravan in en rijden urenlang naar het zuiden. Dát is pas ver... Slapen de jongens in tentjes en fietsen? 'Ja, da-àg, dat doen we het hele jaar al!' Nee hoor, het enige waar ze hun stoel voor uitkomen is een pot voetbal of een duikplank in het zwembad.

Wat dat betreft valt het niet mee dit jaar. We gaan naar Beter-Uit caping Walsdorf in Luxemburg. En daar is geen zwembad bij. Ja, in het stadje Vianden, op een kilometer of zeven afstand. Ik heb ze al beloofd dat ik ze elke morgen breng en 's avonds weer ophaal. Ook al niet goed...