Controle |
woensdag 11 juli 2012 | |
'Meneer van Egmond, neem plaats!' Dat had ik net even nodig. Ik was best een beetje boos van huis gegaan. Spreek je af dat je om tien voor drie de auto nodig hebt omdat je een half uur later een afspraak hebt in het ziekenhuis, blijkt je dochter doodleuk tien minuten later aan te komen. Geeft zij vervolgens Ineke de schuld 'want mama bleef maar berichtjes sturen van boodschappen die ik ook nog mee moest nemen.' Natuurlijk, die vrouwen die Gij mij gegeven hebt... Toch wist ik eigenlijk al dat ik me er niet druk over hoefde te maken dat ik te laat zou komen. 's Middags een afspraak maken met een internist in het ziekenhuis is vragen om problemen. Voor elke patiënt heeft ze een minuut of tien de tijd maar de enige bij wie ze dat redt ben ik leert mijn ervaring. En ja hoor, als ik hijgend vijf minuten te laat mezelf bij de receptioniste excuseer antwoordt ze: 'U bent op tijd hoor. De wachttijd is een half uur.' Juist. Eerst maar een WhattsApp-berichtje naar huis sturen om me ook daar te verontschuldigen. Voor mijn niet zo vriendelijke verwelkoming net. Na precies een half uur mag ik naar binnen. De uitslag van het bloedonderzoek blijkt positief. De schildklier is nog steeds in rust en het dagelijkse pilletje Thyrax doet z'n werk goed. 'Weet u wat meneer van Egmond? U mag per 1 september stoppen met de medicijnen. Dan gaan we kijken of uw schildklier zich weer herstelt. Maak maar een afspraak voor een week of zes later, dan kunnen we zien hoe het gaat.' Ik kijk haar opgetogen aan. 'Op 1 september? Dát is een mooi verjaardagscadeautje!' Met een hartelijke groet neem ik afscheid. Tjonge, na ruim een jaar hoef ik over twee maanden dus geen medicijnen meer in te nemen 's morgens. Lekker hoor. Nu maar hopen dat het goed gaat. Ik haal mijn hand door m'n haar. Ja, daar moet hoognodig een stukje vanaf. Hoewel... |