Bepakt en bezakt vertrekken we om kwart voor twee richting Rotterdam. Het gaat nu toch echt gebeuren. De hele vrijdagmorgen is ze aan het uit elkaar halen en inpakken geweest. Kast, bureau, bed. Kleren. Met vereende krachten hebben we de auto en de aanhanger ingeladen. Niet dat ze al definitief overgaat, maar toch.

Om twee uur moet Marjan bij haar huis staan want er worden nieuwe sloten op de deuren gezet. En daarvoor moet eerst de buitendeur van het slot. We rijden, klokslag twee uur, net voorbij Blijdorp als haar mobiel gaat. 'We zijn er binnen vijf minuten!' hoor ik haar zeggen. Dat is dus een man van de klok.

Als we aankomen blijkt dat zijn vrachtwagen precies op ons plekje staat. 'Ons plekje' is in dit geval de parkeerhaven pal voor de deur. Want verhuizen oké, maar we gaan natuurlijk niet onnodig lopen zeulen met al die spullen. Gelukkig schuift hij gewillig een stukje op, naar de overkant. Aardige vent.

Eerst maar even een parkeerkaartje pinnen. Ook dat is wennen als je van het platteland komt. Maar daarna kan het echte werk beginnen. We sjouwen drie trappen op en neer met vanalles en nog wat. Ineke blijft beneden, want voor je het weet is je auto leeggehaald door iemand anders. Afgelopen maandag bleek er zo een bouwlamp verdwenen. En een ezel...

Als alles binnen staat worden de kluskwaliteiten aangesproken. Bed in elkaar, bureau vastgeschroefd, lamp, spiegel en gordijnen opgehangen. Job vergezeld zijn zus naar de Kwantum voor een nieuwe gordijnrail voor in de kamer. 'En gipsplaatpluggen!' roep ik hem na. Want je wil natuurlijk wel dat ze blijven hangen als je weg bent.

En zo wordt langzamerhand een huurhuis omgetoverd tot iets van de dames zelf. Hun eigen spulletjes, aangevuld met wat de beide moeders leuk, lief en wenselijk vinden. En dat alles mede mogelijk gemaakt door handige vaders en broers. En door een slotenmaker die hun veiligheid op het oog heeft.

Om vijf uur vertrekken we moe, bezweet maar voldaan weer richting Bleiswijk. We zijn qua parkeren iets over tijd, maar we hebben geluk. De slotenmaker niet, blijkt onderweg. Weer telefoon voor Marjan. 'Ik heb een bekeuring gekregen omdat ik niet betaald had voor het parkeren @#$%&! Mag ik jullie parkeerkaartje hebben? Dan stuur ik die op en vertel ze dat ik hem per ongeluk in mijn portemonnee had gestopt.'

Welkom in de grote stad...