Maandag 14 november 2005

Een nieuwe werkweek is begonnen. Schitterend weer geweest vandaag. Onder invloed van de voor november overdadige zonneschijn, stonden de Matricariaplantjes vandaag te zingen in de kas. Jammer dat de voorspellingen een meer herfstachtig weerbeeld beloven. Zoals vandaag en gisteren zou het altijd mogen zijn.... 's Nachts een buitje, dat wel, anders wordt het te droog.

De berichten van moeder de Wit uit het ziekenhuis zijn gematigd positief. Gisteren bleek al dat er wat meer aan de hand was dan alleen een urineweginfectie. Ze heeft wel degelijk een licht infarct gehad, er is een beschadiging geconstateerd aan de voorkant van het hart. Bovendien zou ze een beginnende longontsteking hebben. Daarbij komt dat ze kortademig is, reden genoeg om haar voorlopig in het ziekenhuis te houden dus. Ze is wel rustig en haar vertrouwen op de Here is groot. En dat is iets wat met dankbaarheid mag worden opgemerkt.

Vanavond heb ik met een tiental mannen aan bijbelstudie gedaan. Elke twee weken zitten we bij elkaar om een gedeelte met elkaar te overwegen en te bespreken. Het ging deze keer over de eerste brief van Johannes hoofdstuk 1 : 1 - 4. We bespraken dit aan de hand van een schets van dominee Jan Willem Roosenbrand. Johannes was één van de apostelen, volgelingen, van de Here Jezus en hij stelt zich aan het begin van deze brief voor als iemand die Jezus heeft gezien, gehoord en aangeraakt. Oftewel: 'Ik weet waar ik het over heb, je kunt mij geloven.' De manier waarop Johannes schrijft laat zien dat hij enthousiast is, hij beleeft vreugde aan het geloof in God en het anderen daarover vertellen.
Mede naar aanleiding daarvan komen we te spreken over het enthousiasme waarmee we zelf geloven, of juist het gebrek daar aan. In hoeverre kennis van de Bijbel en de beleving van het geloof, zeg maar je gevoel, bij elkaar horen. En hoe je dat weer voorleeft en overbrengt op je kinderen. Een fijne avond. Ik zou er best meer over willen opschrijven, maar het is er nu nog te vroeg voor. Te vroeg in de zin van kort erna. Zo'n gesprek moet eerst nog wat bezinken.

Wat is geloven toch een wonder. Geloven dat er iemand was, Jezus van Nazareth, die leefde zoals God het bedoelde. Die daardoor voor God goed genoeg was om in onze plaats Zijn straf te dragen. Die dood ging, daarna weer levend werd en na veertig dagen zelfs uit deze wereld op steeg om in de hemel te blijven totdat de dag aanbreekt waarop Hij weer naar de aarde terugkeert. En christenen geloven dat dat allemaal waar is. En dat doen ze mede naar aanleiding van zo'n brief van Johannes, die dat allemaal heeft meegemaakt. Het is toch bijna niet te geloven? En tóch vertrouw ik erop dat het waar is...