Gisteren was het precies zeven jaar geleden dat de website kees-ineke.nl de lucht in ging. Op 4 november 2005 plaatste ik de allereerste weblog getiteld Familie van Egmond online. Want webloggen was in. Veel mensen deden het, dus waarom wij niet? Zo probeerde ik Ineke over te halen om ook te gaan schrijven. Maar ze kon zich er in eerste instantie maar weinig bij voorstellen. 'Waar moet ik over schrijven? En wie moet dat gaan lezen dan?'

Welnu, dat kan dus veranderen, dat blijkt wel. Als bij iemand het gezegde 'al doende leert men' opgeld heeft gedaan, dan wel bij haar. En aan inspiratie geen gebrek. Waren het geen kinderfeestjes dan kwam er onderweg in de auto wel iemand voorbij waar een verhaal in zat. Om over bepaalde baksels in de keuken maar niet te spreken. Gereformeerde appelkoek, wie kent het niet? En wat denk je van de Arretje-Nof-cake. Zelfs nu, vijf jaar na dato, weten zoekmachines het recept nog te vinden. Al meer dan 11.000 maal aangeklikt!

We zijn in het begin best weleens bang geweest dat het aan inspiratie zou gaan ontbreken. Dat ook wij ten prooi zouden vallen aan het hardlopers-doodlopersvirus. Heel enthousiast in het begin, maar na een tijdje verdwijnt de zin om te bloggen. Ja, waar doe je het ook voor. Zo weinig mensen die het lezen. En het kost je tijd en energie. Laat ook maar...

Maar nee. Want jullie bleven terugkomen! En reageren. Was het niet op de site, dan wel in het echt. En mede daardoor blijft het leuk om dingen die we meemaken te delen. Die we meemaken schrijf ik. 'Jullie maken altijd zoveel mee!' horen we weleens. Geloof me nu maar, dat geldt echt niet alleen voor ons. Het verschil is alleen dat wij erover schrijven. En dat maakt het bijzonder. Maar ons leven is op zich niets bijzonderder dan dat van een ander! Ben je gek.

Want dat is onze tweede stimulans. Door te schrijven hebben we waarschijnlijk ook meer oog gekregen voor dat wat niet zo bijzonder lijkt. Gewone dagelijkse gebeurtenissen in het gezin, op het werk of waar dan ook. De humor die erin zit, de emotie, soms de verwondering over hoe mensen (ook wijzelf) reageren. Door het te benoemen haal je het even te voorschijn. Krijgt het een plaats. Wordt het soms ook herkenbaar voor anderen.

En omdat we er nog steeds plezier in hebben gaan we door. Met de tijd mee ook. Want als u of jij deze website bezoekt via de smartphone, dan zie je dat er nu zelfs een mobiele versie is. Wie had dat zeven jaar geleden kunnen denken...