'Jongens, er moet eigenlijk wat aan het kippenhok worden gedaan. Het is een modderboel. Je ziet geen kip meer buiten in de ren. Ik heb gewoon medelijden met ze.' Het is tijdens de avondmaaltijd dat Ineke met deze medeling komt. Enige tijd wordt er druk heen en weer gepraat. Wat moet er precies gebeuren?

Ik houd wijselijk mijn mond. Ik ben niet zo van de kippen. Ja, de eieren lust ik wel. En een kipfilet gaat er ook wel in. Maar dieren verzorgen? Het is aan mij niet besteed. Wat zeg ik? Als het aan mij lag dan liep er geen dier in of rond het huis. Ik heb er geen hekel aan hoor, dat niet, maar dat werk eraan... Pfff.

Vanmorgen nog. Zat ik even voor achten aan de keukentafel met een gebakken eitje op brood, hoor ik onder de tafel een hoestende kat. Hoestend? Nee, wacht even, dat zijn braakgeluiden! Scheldend jaag ik Victoria (hoe verzin je het) naar buiten. Te laat dus. Er ligt al een kotshoopje op de grond. Kijk, dat bedoel ik nou.

Maar ja, ik leef hier niet alleen, dat is bekend. En dus tolereer ik allerlei gedierte om mij heen. Katten. Kippen. Vissen. Schildpadden. Ik hoef echt niet naar de dierentuin. Genoeg te zien hier en er lopen nog een paar apen ook rond. Wat wil je nog meer.

'Pap! Wat zegt u er van?' vraagt Job lachend. Ik zucht een keer diep. Neem nog maar een hap van mijn toetje. 'Vroeger hé' zeg ik, 'toen was er bij ons thuis een uitdrukking voor die nu heel toepasselijk is.' Om me heen zie ik alleen maar vraagtekens in ogen. 'Als iemand dan iets gevraagd werd en hij wilde er eigenlijk niets mee te maken hebben, dan zei diegene: Heb ik kippen?'

Ineke is nu met Job en Rik op pad om zand en/of houtsnippers te halen voor het kippenhok. Ze gaan het aanpakken. Tja. Zij hebben kippen...