| Sem bedenkt zich... |
| dinsdag 15 november 2005 | |
|
Lieve fans,
Goeie dag daar ben ik weer! Want papa zegt dat mijn weblog up to date moet blijven! Ik heet nu bijna een week Sem. Heb je al die reacties gelezen op mijn naamsverandering? Nou, ik ben er niet echt blij van geworden! Ik kan je wel vertellen, het bevalt me niet! Alleen Corien Oranje die helemaal uit Jakarta een berichtje stuurde gaf mij groot gelijk dat ik mijn naam veranderde in Sem. Maar ja, zij heeft het boekje Super Sem geschreven, dus is het logisch dat zij het een reuze goed plan vond! Zij vertelde trouwens dat zij volgend jaar weer een boekje over Super Sem gaat schrijven. Dat is natuurlijk wel een vet cool bericht! Bedankt hoor, Corien Oranje uit Jakarta. Verder schijnt het moeilijk wennen te zijn voor mijn omgeving zo’n nieuwe naam. Neem nou gisteren, toen ik samen met mama overblijfmoeder moest zijn in Bart z’n klas, toen kreeg ik ook al zo’n rare reactie. De juf zei tegen mij: Ha, Sam, waarop ik natuurlijk reageerde; Ik heet Sem. Ik dacht nog, weer zo één die mijn weblog niet gelezen heeft. Verontwaardigd vroeg de juf aan Bart: jouw broertje heet toch Sam? Waarop Bart reageerde: Oh, nee hoor sinds vorige week heet hij Sem. Hierna vroeg de juf, totaal in de war, het aan mama. Die heeft het haar toen uitgelegd en het hele verhaal over Super Sem uit de doeken gedaan. Ook papa en mama kunnen er maar slecht aan wennen en noemen mij gewoon ijskoud Sam. Sem vinden ze maar Amerikaans klinken. Ze zeggen dat ik ook nog Samuel heet en niet Semuel. Ik heet trouwens liever Daniël, die vocht tenminste met leeuwen! Ja, en toevallig heet mijn kleuterjuf straks ook van Leeuwen. Dus ja wat moet ik nu…………Elke keer weer moet ik zeggen; ik heet niet Sam, ik heet Sem. Ik word daar zo moe van!
Ik heb er dus lang over nagedacht. Al die grote mensen wat heb je eraan. Ik denk dat het toch maar wijzer is de eer aan mezelf te houden, verdere verwarring te voorkomen en het gewoon bij Sam te laten. Dus ben en blijf ik tot mijn grote spijt gewoon Sam en Samuel. Ik leer er wel mee leven! Fijn hé papa en mama, heeft u nu uw zin? Oh ja, nu ik toch op de toetsen zit, ik ben vandaag geknipt en als ik ergens een hekel aan heb dan, nou ja, dan weet je het wel……….Hoe overleefde ik dit nu weer? Stil zitten zei mama-kapper anders knip ik in je oor! Knip, knip, ze knipoogde in de spiegel, maar ik wilde er vandoor. Ik durfde niet meer te kijken naar die enge koude schaar. Veel eerder dan ik dacht zei mama jij bent klaar. Toen dacht ik: ben ik dat in die spiegel? Dat kapsel is héél erg tof! Ik was niet echt zo bang hoor, ik deed maar net alsof. En ja dat kapsel is heel fijn en ik was niet echt zo bang hoor, ik deed het voor de gein. 'k Zeg maar zo "als je haar maar goed zit!"
Zo dit was weer een moment uit mijn drukke peutertijd, ja je merkt het wel een bijna kleuter heeft een zwaar leven! Fijn joh, dat jij weer even tijd voor mij had, tot de volgende keer maar weer en wat er ook gebeurd, altijd blijven lachen! (dat doe ik ook). |
