'Kijk pap! Daar ligt een sneeuwschuif!' We rijden langs de Domeinen op weg naar de kerk. Naast in beslag genomen auto's en een omgekeerde stier op wieltjes zie ik vanuit mijn ooghoek inderdaad een losse sneeuwschuiver liggen. 'Hè' zeg ik, 'jammer dat die niet voorop de auto past.'

Het is weer zover. Een witte wereld vanmorgen. Een recordlengte aan files. En gisteravond al crisis in huis. 'Ik ga echt niet fietsen naar school hoor! Weet u hoe moeilijk je door die sneeuw heenkomt met mijn fiets!?' De deur knalt achter hem dicht. Een ander rekent me voor dat hij voor tachtig minuten les, wiskunde, heen en weer door de sneeuw naar Rotterdam moet ploeteren. Ook hij blijft thuis. Zegt hij.

Maar ja, het leven gaat nu eenmaal niet vanzelf. Daar horen ook tegenslagen bij. En ieder weldenkend mens begrijpt dat je die ook nodig hebt om te groeien. Om je grenzen op te zoeken en te verleggen. Daar horen ook fietstochten door de sneeuw bij. Vertel mij wat. Ik heb de winter van 1979 meegemaakt! Toen was je blij als je zadel nog boven de sneeuw uitkwam. En dan, ik moest zelf vanochtend toch ook door de sneeuw naar m'n werk ploegen? Wel vijftien meter.

Dus vanmorgen om acht uur bel ik voor mijn fatsoen even naar huis om te horen hoe de vlag erbij hangt. Ik vergeet pardoes onze jarige Bart te feliciteren en vraag hem of hij al onderweg gaat. Bijna, luidt het antwoord. Dat klinkt goed. Ik feliciteer hem alsnog en wens hem sterkte. Paar minuutjes later gaat de telefoon. Rik. Of hij nu voor die twee lesuren (van veertig minuten) naar school moet.

'Rik, weet je wat je wat je doet? Je belt naar de GSR en je vraagt of je thuis mag blijven.' Zo, denk ik bij mezelf, daar zou Salomo nog een puntje aan kunnen zuigen. Wát een wijsheid. En inderdaad, even later hoor ik van Ineke dat hij met de mountain-bike van Job onderweg is. Onverbiddelijk daar, op school...

Verschillende zondagen gingen voorbij. En telkens zei Rik 'Pap, een sneeuwschuif!' En telkens weer reageerde ik met 'Hè, jammer dat die niet voor op de auto past.' Tot afgelopen zondag. 'Hé, de sneeuwschuif is weg!' zegt Rik. 'Joh, dat is nou jammer!' reageer ik.

Inderdaad ja. Had ik toch mooi met de auto voor ze uit kunnen rijden naar school vandaag...