'Maar wat gaat u doen dan?'
'Ik ga even kijken hoe het ijs is.'
'O, dan wachten wij nog even.'
Ik loop de steiger op.
'Maar wat bent u precies?'
'Ik? Nou, gewoon een schaatsliefhebber.'
'O...'
'Wat dacht u dan? Een rayonhoofd?'

Vanmorgen even na tienen stuurde Rik me een foto van een dichtgevroren Rotte. Hij was op weg naar school en ik vroeg hem of er al ijs lag. Gisteren nog niet namelijk en dat kwam natuurlijk perfect uit. Er zal net als vorig jaar wéér een laag sneeuw op vallen... Maar dat viel dit keer gelukkig in het water. Je zal toch weer hebben dat de Rottemerentocht één grote struikelpartij wordt...

Vanmiddag kon ik het niet laten om op de terugweg uit Berkel even langs de Rottemeren te rijden. Even poolshoogte nemen. Ik parkeerde bij de Pekhuisbrug en liep de dijk op. Om mij heen een wit landschap. Schitterend. Dat vonden ook twee vrouwen van mijn leeftijd die al fotograferend liepen te genieten. Ik wachtte even, anders hadden ze last van mijn schaduw.

Gespannen keken ze toe hoe ik op de steiger ging zitten en een klomp op het ijs zette. Dat wilden ze meemaken. Deze foto zou de serie compleet maken. Maar die lol gunde ik ze niet. Ik merkte al direct dat er water van onder de steiger het ijs op liep. Het anderhalve centimeter dikke ijs kraakte. Voorzichtig haalde ik mijn voet er weer af. Eén nacht ijs kun je beter niet beschadigen. Nog twee nachtjes wachten schat ik. Ik houd u op de hoogte!