'Hebben we pindasaus?' Dat is Rik. Heeft er lucht van gekregen dat we patat eten. En patat eet je niet zonder pindasaus. 'Nee, dus als je dat wil zul je nog even snel naar de winkel moeten rijden.' Geen probleem. Zus Marjan moet nodig weer even haar rijvaardigheid ophalen dus even later zijn ze samen op weg naar de supermarkt.

Vroeger was het leven zo simpel. In mijn jeugd stond er hagelslag van Venz op tafel, pindakaas van Calvé en de rosbief voor mijn vader kwam bij slager Wiesmeyer vandaan. Er werden vrijwel dagelijks twee soorten groenten gekookt omdat niet iedereen hetzelfde lustte en je vlees at je daarna. Als je bord leeg was tenminste. Voor wat hoort wat.

Hagelslag van Venz komt bij ons niet meer op tafel. Die van de Lidl is namelijk net zo lekker. Pindakaas komt ook bij deze Duitse discounter vandaan. Even wennen, maar dan smaakt het prima. Potten gaan er doorheen. Rosbief eten we niet, wel kaas, ham, boterham-, Gelderse en cervelaatworst. Niet bij de slager gekocht maar bij, u raadt het al, de Lidl. Hm, eigenlijk is voor onze kinderen het leven net zo overzichtelijk als voor mij vroeger.

Alleen, er is één probleem. Pindasaus. Satésaus zo u wilt. Ook dat was heel overzichtelijk. Als er patat, bami of nasi werd gegeten dan overgoten we dat met pindasaus afkomstig van Super de Boer. Het Euromerk dacht ik, maar pin me er niet op vast. Even in een pannetje, water erbij, opwarmen en roeren en klaar was Kees. Maar helaas, de Super de Boer verdween, Hallo Jumbo, en weg was ons overzichtelijke leventje.

Want geloof het of niet, maar we eten sinds die tijd niet meer zo lekker. Vele soorten pinda- of satésaus hebben inmiddels staan pruttelen op de inductieplaat maar er is er niet één die kan tippen aan die van Super de Boer. Elke keer proberen we het weer, Rik en ik, maar telkens weer loopt het op een teleurstelling uit.

Twintig minuten later zijn ze terug van de Albert Heijn. Ik warm de satésaus snel op. Voorzichtig doop ik een frietje in de saus en proef... Hm. Raar smaakje. Raar luchtje ook. 'En?' vraagt Rik. 'Weer niks', zeg ik hoofdschuddend. We kijken op het potje van Conimex dat hij heeft meegenomen. Satésaus met cocos? Nee!

Ik ben toch bang dat we zelf voortaan pindasaus moeten gaan maken...