Dat liet ik me geen twee keer zeggen… Nou ja, heel even moest ik er over nadenken. Maar toen liet ik de spullen uit mijn handen vallen, pakte m’n biezen en vertrok. Kees had het tot in de puntjes geregeld, het hotel en de boot, we hoefden alleen de TomTom in te stellen. En zo zat ik woensdag ineens met mijn zus op de Tesoboot. Omringd door meeuwen verlieten we het vasteland. Dat ruilden we in voor een eiland. De boot meerde af, auto’s, fietsers en loopverkeer, allemaal met de neus dezelfde richting op: Het prachtige Texel!

Meeuwen, schapen, wol en wolken. Een schraal zonnetje scheen er tussen door. We werden allerhartelijkst ontvangen met Texelse Skuumkoppe en een bittergarnituur, in hotel 'de Pelikaan', verscholen in de duinen van De Koog. Een luxe kamer met Frans balkon met uitzicht op de blanke toppen van de duinen, met hier en daar een pluk helmgras. Wat een verademing!

Heerlijk even uitwaaien en het hoofd leeg maken, samen met mijn zus. Langs de vloedlijn lopen en jutteren waar een meeuw z’n vleugels uitstrekt. En aan woorden hadden we geen gebrek, wat hebben we samen veel afgekletst. In het duingebied de Slufter met haar mooie vennen, zilte zeelucht en vogels in overvloed. Tureluurs, ganzen, rennende wulpen en kluten die snorren in het slijk. Wat een gekwetter en gejubel, daar waren wij samen echt niets bij. Wij werden er zelfs even stil van.

En wat te denken van de stoere rode vuurtoren prachtig! Op de uiterste punt van Nederland. We beklommen zijn trappen en tuurden over het niemandsland en even dachten we dat we alleen op de wereld waren. Wat een rust! De Koog, Oosterend, Den Burg, wat werden wij, toeristen, rijkelijk verwend. Sloten cappuccino, pannenkoek, een heerlijk broodje, stoofpotje en lamsbout. We pakten ook nog een film mee in een idyllisch bioscoopje in een historisch pand. Met maar twee zalen en maar vier bezoekers. Zelfs daar dus genieten van de rust. Wat was het heerlijk even te onthaasten, samen met mijn zus op het prachtige Texel!