'Mag ik vragen, wie van jullie is er weleens in zo'n ramenstraat geweest? Of op de Wallen?' Aarzelend steek ik mijn vinger op. Ik durf niet om me heen te kijken maar vanuit mijn ooghoeken zie ik dat ik niet de enige ben. 'En vertel eens, hoe vond je dat?' Oei, dat was gelukkig tegen iemand anders...

Het lijkt wel een vervolgverhaal, het jaarthema in onze kerk. Vooral de liefde. Ging het eerder al over echtscheiding, nu was de prostitutie aan de beurt. De andere kant van de liefde wordt het wel genoemd. Betaalde liefde zeggen we weleens. We bedoelen eigenlijk betaalde seks. Dat is iets heel anders. Dat bleek wel uit de verhalen die we te horen kregen van de Stichting De Haven.

Er waren drie hulpverleensters te gast die ons vertelden wat ze zoal voor werk deden onder prostituees in Den Haag. Als ik het moet samenvatten: Vooral aanwezig zijn, het maken van een praatje, vertrouwen opbouwen, hulp en troost bieden. Er wordt gebeden met de meisjes, dat zeker ook. En soms, heel soms, lukt het om iemand uit het werk te krijgen. Dat is het echte werk. Daar doe je het voor.

Want wat is de prostitutie toch een harde wereld. Dat bleek ook. Volgens de hulpverleensters is er niemand die het voor haar plezier doet. En ook al zeggen ze het niet als er naar gevraagd wordt, jaren later kunnen ze het toch opeens toegeven. 'Maar je keek er altijd zo cool bij als we vroegen of je het écht leuk werk vond!' 'Dat was het masker dat ik opzette. Daar moeten jullie doorheen prikken...' Ja, vraag een prostituee maar eens of ze wil dat haar dochter hetzelfde werk mag doen. Ik zag er eens een op tv die verklaarde: 'Dan vermoord ik haar!'

Gevraagd of de hulpverleensters ook afkeer voelden toen ze met hun hulp begonnen bleek er inderdaad wel een drempel te zijn in het begin. Maar dat had vooral te maken met de buurt waarin de meisjes werken. Daar voel je je niet altijd veilig. En de oudste van de drie gaf aan dat ze in de loop van de jaren een steeds grotere hekel had gekregen aan mannen. Aan de hoerenlopers onder hen dan. Ik kon me er iets bij voorstellen. Afkeer van de meisjes, nee. Eerder medelijden en vooral liefde. 'Je zou ze zo graag een ander leven gunnen.'

Ja, als man zit je je dan te schamen. Ook als je geen gebruik maakt van de diensten van een prostituee. Welke man heeft nooit sexplaatjes of pornofilmpjes op internet of tv gezien? En het lijkt misschien wel alsof die meiden en vrouwen dat voor hun plezier doen, maar ik durf dat zeker na gisteravond niet meer hardop te zeggen. Wie weet zeggen ze ooit tegen jou: 'Daar had je doorheen moeten prikken! Dit is niet fijn!'

Gelukkig vroeg ze niet wie er weleens porno heeft gekeken...