Om kwart over zeven gaat de wekker. Voor de zaterdag toch wel wat vroeg. Maar, eerlijk is eerlijk, ik was toch al wakker. Uitslapen is kennelijk iets wat een mens kan kwijtraken naarmate hij ouder wordt. Best lekker, zo'n lange dag voor je. Alhoewel, het is wel behaaglijk warm onder de dekens. Nou ja, eerst maar eens een ontbijtje klaarmaken.

Maar voor ik dat ga doen sla ik rechtsaf en ga de trap op. Sam wakker maken. Want zaterdag is voetbaldag. Het was gisteravond laat door een verjaardag, dus dat zal vast niet meevallen. Als ik hem aanraak komt zijn hoofd onder het dekbed vandaan en hij fluistert: Boe! Die is er dus ook helemaal klaar voor.

Sinds hij de enige is die we nog op voetbal hebben is het leven wat relaxter geworden. In de tijd dat er drie naar het sportveld moesten was het toch wat stressen. Met wie gaat wie mee, bijvoorbeeld. Of naar welke uitwedstrijd moeten we rijden? Moest er een op de fiets door weer en wind naar de andere kant van Bleiswijk. Ja, kinderen bezorgen je soms schuldgevoelens. Ik weet er alles van.

En dat uitslapen niet meer tot je core-business behoort helpt ook mee natuurlijk. Vandaar dat ik even later bijna-fluitend een eitje sta te bakken. Voor ons beiden. Kopje thee erbij. Glaasje water voor Sam. En als we om acht uur startklaar staan om naar het sportpark te gaan vraag ik voor de zekerheid nog even of hij extra warme kleren bij zich heeft. Want het is koud buiten met een snijdende wind en hij staat op doel. Maar hij is goed voorbereid. Thermokleding.

De parkeerplaats is erg leeg. Het voorteken bedriegt niet, want even later blijkt dat de wedstrijden van de E- en F- pupillen zijn afgelast. Er was gisteravond nog een mail gestuurd... Ai, daar hebben we na die verjaardag niet meer naar gekeken... Onverrichterzake keren we daarom terug naar huis. Over een lange dag in het vooruitzicht gesproken...