Daar zit je dan. Radeloos en reddeloos. Het sprookje is uit. Dacht je een week geleden nog dat alles in kannen en kruiken was, het hosannageroep was niet van de lucht, nu is het voorbij. Voorgoed. Over en sluiten. Uithuilen en opnieuw beginnen.

Stille zaterdag. Het is een dag die bij mij jaarlijks een onbestemd gevoel veroorzaakt. Zo'n dag ertussenin. Een stukje niemandsland. Dagenlang leef je in deze week toe naar Goede Vrijdag. De dag waarop het allemaal gebeurde. Mijn Verlosser hangt aan 't kruis, en hij hangt er mijnentwege. Je raakt onder de indruk van zijn lijden tot in de dood, al dan niet geholpen door een klassieke dan wel een moderne Passion.

Gisteravond kreeg dat in de preek nog een extra dimensie. De predikant hield ons voor om niet de ogen dicht te doen, ('kijk nu maar even niet, dit is te erg'). Hij hield ons voor dat, in tegenstelling tot wat je vaak op afbeeldingen ziet, Jezus waarschijnlijk helemaal naakt aan het kruis hing. Helemaal naakt. Zonder lendedoek. Hoe vernederend was dat...

Dan komt de dag erna. En je denkt terug aan de vrouwen en de leerlingen die Jezus volgden. Hoe zal dat voor hen zijn geweest? Ze wisten het zeker, Jezus, hun Jezus, is Gods Zoon! Geen twijfel mogelijk! Maar dan komt Gethsemane. De gevangenneming. De veroordeling. De spot en de hoon. En tenslotte die verschrikkelijke kruisiging. Het is klaar met dromen van een mooie toekomst.

Hebben ze elkaar opgezocht die dag erna? Troost gezocht bij elkaar? Gehuild, gedeeld? Aan elkaar verteld hoe geweldig hun Meester was? Misschien wel gezegd dat hij niet zo stom had moeten zijn om naar Jeruzalem te gaan terwijl hij wist dat de Farizeeën en schriftgeleerden op hem loerden?

Het was Sabbat, die dag. Rustdag. Misschien maar goed ook, want ik denk niet dat er werk uit hun handen was gekomen. Daar staat je hoofd niet naar. Huilen en stil zijn. Dat is waarschijnlijk het enige dat op zo'n moment overblijft.

Voor ons is het gemakkelijk praten nu. Wij weten dat er na die zaterdag een zondag kwam waarop het allergrootste wonder ooit gebeurde. Opstanding uit de dood. Een dood lichaam dat levend werd. Niet om opnieuw te sterven, maar voor eeuwig! Een vooruitzicht voor iedereen die in Hem gelooft.

Het is zaterdag. Nu is het nog stil. Maar het Zaad is al aan het ontkiemen. U zij de glorie, opgestane Heer!