Dinsdag 13 juni 2006

Vrouwen bloot, handel dood. Een volkswijsheid die nog steeds opgeld doet. Verhaalde ik drie weken geleden nog van witte Matricaria die 53 eurocent per tak opbrachten, op dit moment moeten we het doen met een tiende van die prijs. Zo snel kan het inderdaad gaan als je van de markt afhankelijk bent. Naarmate de temperaturen stijgen, zakken de prijzen. Of, zoals een koper zo'n jaar of 25 geleden al tegen mijn oom zei toen die aan hem vroeg of hij nog violieren kon gebruiken terwijl de mussen van het dak vielen: 'Dirk, weet je wat je nu moet hebben? IJsco's...'

En zo is het maar net. Wat is er heerlijker dan met een lekker fris ijsje onder je parasol in de tuin te gaan zitten? Daar geef je nu toch veel liever je geld aan uit dan aan een bosje bloemen? U merkt wel, ik ben een eerlijk mens .

Zaterdag j.l. hebben we de hele dag doorgebracht aan het strand van Katwijk. 's Morgens om half elf kwamen we aan en om zeven uur werd de terugreis weer aanvaard. En we hebben er nog flink van kunnen nagenieten! Vooral Ineke... Die kwam er namelijk thuis pas achter hoe verbrand ze was. En een ieder die dit weleens heeft meegemaakt weet dat je dan echt zit te gloeien, de dagen daarna. Welnu, zij dus ook. Is ze normaal gewend om de thermostaatkraan van de douche geleidelijk naar de 45 graden te bewegen, deze dagen is 38 graden al teveel. Heb medelijden met haar a.u.b.

In de kas is het ook warm, dat zult u begrijpen. Vanmiddag waren we aan het werk bij een temperatuur van 34 graden Celsius. Veel drinken en het hoofd koel houden is dus het parool. En wat ik zelf ook doe is mijn overhemd flink nat maken, niet met zweet maar met koud water. En geloof het of niet: dan heb je het nog lekker ook!

O ja, om nog even op die bloemenprijzen terug te komen: In iedere familie heb je wel van die verhalen van vroeger die een eigen leven gaan leiden. Ik heb er een voorbeeld van. Het speelt in Rijnsburg, al weer jaren geleden. Een zekere Piet Hogewoning staat op de galerij van de flat waar hij woont en hij ziet zijn vader op de fiets langsrijden. Blijkbaar was de beste man werkzaam in de bloemen, hoe kan het ook anders in Rijnsburg, en de zoon schreeuwt van boven naar de eenzame fietser: 'Hé pa! Bracht het nog wat op vanmorgen?' Waarop er twee historische woorden door de straat schallen: 'Een dròl!!!'

Kijk, en dat noemen ze nu een Rijnsburgs besluit...