Het was de boom of de vlaggemast. Leuker kan ik het niet maken. Vanaf het begin was het al strijd tussen die twee. Een berk en een slanke den van aluminium. Meteen nadat de vlag uitging zo'n 12 jaar geleden begon het al. Het rood-wit-blauwe dundoek raakte verstrikt in die takkenboom. Wat nu?

Natuurlijk, de vlaggemast stond net iets te dicht bij de boom. En die laatste had de oudste rechten. Tegelijk met twee zusjes (of broertjes?) in een driehoekje geplant. De andere twee had ze al verslagen. Die gedijden niet. We hebben ze tenslotte uit hun lijden verlost. Teruggesnoeid tot op de wortel. Het deed me pijn. De bomen hadden mijn sympathie.

Omdat we mensen zijn van het compromis besloten we de vlag iets in te korten. Dan maar tweeëneenhalve meter in plaats van drie. Ineke wist er wel raad mee. Een mooie zoom en bij de eerstvolgende gelegenheid leek alles opgelost. Boom blij, vlag blij, wij blij. Zolang we de boom op tijd snoeiden ging alles goed.

Jarenlang was dat ook zo. Tot de terugkomst van Job uit Australië. We hadden al eerder gemerkt dat het hijsen van de vlag niet echt soepel meer ging maar op dat moment was het helemaal mis. Geen beweging meer in te krijgen. Uit nijd gaf ik een dreun tegen de paal. Rotding! Ik kon nog net wegduiken. De rode bal op de top liet los en kwam naar beneden. Alsof de paal wraak wilde nemen. Hij spatte uiteen op de grond. Die was kaduuk. Nu konden we het hijsen helemaal wel vergeten...

Een paar maanden geleden hebben we de paal uit de houder getild en neergevleid in de schuur. Einde verhaal, zo dacht ik. Maar nee hoor, volgens Ineke moest de paal, met nieuwe knop, weer terug. 'We moeten toch vlaggen op 30 april!' Ik vond het maar niks. 'Dan maar ergens anders neerzetten', zei ik berustend. 'Anders zit je weer met die boom straks. Want die dijdt natuurlijk gewoon weer uit.'

En zo was het vandaag de dag. Terwijl Ineke en ik met Sam mee gingen naar een toernooi in Woerden gingen onze topklussers aan het werk. Ze wisten, als het van onze pa moet komen dan staat-ie volgend jaar april nóg niet. Op een plek, een paar meter verwijderd van de vorige standplaats, werd een gat gegraven, een pvc-pijp geplaatst, beton gestort, netjes uitgelijnd en tenslotte opgeruimd.

En zo is de boom weer gered, de vlaggemast in ere hersteld en een nieuwe kop via internet besteld. Op 30 april gaan we hem hopelijk inwijden. Hulde aan Job en Rik!