'Wat doen ze? Lopen ze voorbij?'
'Ja, zo te zien wel.'
'Dus we hoeven niet achter de bank te duiken?'
'Nee, blijf maar zitten. Ik denk dat ze wel weten dat ze hier niet meer hoeven te komen.'
Tien minuten later gaat alsnog de bel. Jehova's getuigen.

Toen we uit de kerk kwamen zagen we ze al wandelen. Nette kleren. Twee aan twee. Tas of koffertje in de hand. Je kunt ze uittekenen. Oud en jong door elkaar. Ervaring gemixt met beginnersenthousiasme. En werkelijk waar, altijd weer weten ze de Albert van 't Hartweg te vinden. Ik overdrijf niet als ik zeg dat wij minstens eenmaal per twee jaar op het programma staan. Kennelijk zijn de velden hier wit om te oogsten.

Als ik de deur open doe word ik begroet door een jongeman van een jaar of achttien. Hij staat met twee folders in zijn hand en steekt direct van wal. Of ik wel besef dat huiselijk geweld een groot probleem is? Hij reikt mij de folder aan. 'Een eind aan huiselijk geweld' staat er op. Ik trek mijn wenkbrauwen op en vraag hem of iemand ons verlinkt heeft. Hij haast zich te zeggen dat dat zeker niet het geval is. Ik lach. Hij ook.

Als ik vraag of ze Jehova's getuigen zijn, je kunt tenslotte nooit weten, bevestigen ze dat. Ik vertel hen dat wij gereformeerd vrijgemaakt zijn. En dat ik in het verleden wel in gesprek ben gegaan maar dat we zo van mening verschillen over hoe de Bijbel uitgelegd moet worden dat het weinig zin heeft om dat gesprek nogmaals over te doen. Ze knikken.

Dan neemt de oudere man, jaar of vijftig, het over. Of ik weet dat er op de website van de Getuigen mooie artikelen staan over opvoeding en zo. 'Echt bijbels onderwijs meneer. U doet uzelf en uw gezin tekort als u dat zomaar links laat liggen.' Ik leg hem uit dat ik daar niet zal kijken vanwege die andere uitleg die zij aan de dingen geven. 'Maar geeft u die twee folders maar. Die wil ik best even doornemen. En verder wens ik u nog een goede zondag toe!' De boodschap is helder. Ze nemen afscheid. De deur kan gewoon dicht.

Ik weet wat ze voelen. In de tachtiger jaren heb ik namens onze eigen gemeente ook deur aan deur gefolderd en vervolgens geprobeerd om een gesprek te krijgen door bij de mensen aan te bellen. Deurevangelisatie. Het viel ons niet mee om mensen te bekeren toen. Zij proberen het ook. En ook nog bij mensen die al naar de kerk gaan. Nou, dat is helemaal een heidens karwei...